Sterk debuut!

Wanneer je dit boek begint te lezen pakt de proloog je meteen vast. Het is onmiddellijk duidelijk dat er sprake is van een relatie waar impulsiviteit en passie elkaar afwisselen met verwijdering en uiteindelijk verdriet. Martha begint vervolgens vanaf het moment dat ze Victor naar zijn laatste rustplaats brengt haar verhaal in korte hoofdstukken te vertellen. De auteur weet middels haar vlotte schrijfstijl, korte maar mooie zinnen, je in het verhaal te betrekken. Het leest allemaal ongecompliceerd terwijl het verhaal dat qua thema niet is. Middels flashbacks leer je de voorgeschiedenis van de hoofdpersonages goed kennen. Zo ook de band met de familie van Victor en de hechte vriendschap met Sophia. In het heden leef je mee met de pogingen van Martha haar leven weer invulling te geven maar vanaf het moment dat ze de dagboeken vindt draait het alleen nog maar daar om. De onrust en de zucht naar antwoorden op vragen die de dagboeken oproepen zorgen dat je met Martha op diverse onverwachte plekken belandt.

Het concept van het verhaal, een weduwe die geheimen van haar man ontdekt, is niet vernieuwend. Het was dan ook intrigerend om te gaan ontdekken of de auteur zich hierin kon onderscheiden van anderen die dit concept zich al eerder toe hadden geëigend. Wonderlijk genoeg is dat grotendeels wel gelukt. Vooral vanwege de impulsieve acties van Martha heeft de auteur het verhaal een eigen draai gegeven. Sommige zaken die ter sprake kwamen waren niet echt van belang voor het verhaal. Martha zelf blijft als hoofdpersonage ook wat op de vlakte, de meeste aandacht gaat uit naar Victor en zijn geheimen. Het was van meerwaarde geweest om de effecten daarvan verder uitgewerkt te zien in emoties van Martha. Want het is juist haar woede, haar verbolgenheid die haar drijft om op zoek te gaan naar antwoorden. Je krijgt haar handelen wel mee en dat ze zichzelf verbaast door dingen te doen die totaal uit haar comfortzone liggen maar verder gaat het emotionele aspect niet. De auteur schrijft in hele korte hoofdstukken vanuit het perspectief van Martha en dat zorgt ervoor dat je je wel goed in haar kunt inleven. Je zou zelf ook antwoorden willen en op onderzoek uit gaan. Maar dat ze vervolgens de wereld overgaat op zoek naar de mensen uit de dagboeken, terwijl ze niet alles heeft gelezen, is niet altijd even geloofwaardig. Het doet er voor het leesplezier verder niet veel aan af. Martha roept dusdanig veel sympathie bij je op tijdens het lezen dat dat niet stoort.

Persoonlijke noot: een grappig detail in het boek was dat Martha uitvoerig in een wijk komt in Eindhoven waar ik als kind ben opgegroeid, die gedetailleerde beschrijvingen kloppen zover ik kan weten.

Conclusie is dat Desalnietbemind (wat een prachtige titel!) een mooie en lichtelijk literaire roman is die een bijzonder aangename kennismaking was met Annabel Jonk haar schrijven. Men mag hopen dat we nog veel van haar gaan horen. Ze brengt in een verfrissende, eigen stijl een mooi verhaal over verdriet, vertrouwen en vriendschap. Dit is een bijzonder sterk debuut. 4 sterren, heel goed!