Rustig verhaal, goede basis voor vervolg.

Het Oesterfeest (Oistra) staat op de Doggereilanden bekend als een drinkfestijn maar dat rechercheur Karen Eiken Hornby bij haar baas in bed belandt, slaat alles. De twee liggen elkaar nuchter al niet, Karen aast stiekem zelfs op zijn baan, ze kunnen niet goed met elkaar overweg. De kater is enorm en de spijt nog groter. Karen ontvlucht het hotel in Dunker en gaat naar huis, ze laat Jounas Smeed achter. Een paar uur later krijgt ze een melding binnen dat er een brute moord is gepleegd, niet eens zo gek ver bij haar vandaan in Langevik. Eenmaal ter plekke raakt het besef haar als een bom, het slachtoffer is de ex-vrouw van haar baas.
Het eerste deel van deze serie heeft als subtitel ‘Misleiding’ gekregen. Op voorhand verwacht je dus intriges en geheimen. Op de achtergrond van het moordonderzoek is de continue aanwezigheid voelbaar van het rauwe en verlaten landschap dat de Doggereilanden zo uniek maakt. Maria Adolfsson beschrijft alles zeer gedetailleerd, heeft oog voor omgevingsschetsen maar ook voor het verdiepen van haar personages. In dit eerste boek maken we voornamelijk kennis met Karen en de familie Smeed. Zij spelen de hoofdrol in dit verhaal maar er zijn ook belangrijke rollen weggelegd voor andere personages. Het voordeel hiervan is dat het verhaal voldoende afwisseling biedt maar ook lijntjes voor vervolgverhalen, dat doet Adolfsson goed.
De Recherche Rijkspolitie Doggerland is een kleine eenheid en opereert vanuit hoofdstad Dunker. Alles dat gebeurt in deze regio gaat gebukt onder de grote afstanden en weersinvloeden. Het onderzoek dat plaatsvindt n.a.v. de moord kent dan ook behoorlijk wat uitdagingen. Niet alleen moet Karen nu de baan vervullen die ze ambieerde maar ze bemerkt ook de hiërarchie bij de rijkspolitie. Alles voelt dubbel voor haar, maar ook voor jou want je voelt dat er meer speelt. Gaandeweg komt er een indringend, persoonlijk verhaal tevoorschijn. Beetje bij beetje ontrafelt dit zich en leer je Karen steeds beter kennen. En daar had Adolfsson me te pakken, het boek wegleggen was nu geen optie meer.
Het moordonderzoek neemt veel leestijd in beslag en het is fijn dat je de verhalen achter de andere personages leert kennen. De relatie tussen Jounas, zijn ex- en dochter Sigrid komt uitgebreid aan bod en daarmee heb je een op zich staand verhaal te pakken. Mooi gedaan door Adolfsson! Collega Karl Björken, de enige die dicht bij Karen staat, wordt geïntroduceerd maar daar verwacht ik later meer van. Dat geldt voor meerdere personen. Alle personages hebben in dit verhaal met elkaar gemeen dat ze geen open kaart spelen. En dat intrigeert natuurlijk enorm tijdens het lezen.
Wanneer de flashbacks in 1970 het verhaal een extra dimensie geven zit je vol nieuwsgierigheid te wachten op het moment dat deze zich gaan verklaren. Geheel origineel is het thema in de flashbacks niet maar Adolfsson geeft er wel een eigen draai aan. Tot aan de laatste pagina is dit boek, dat 446 pagina’s telt, heerlijk leesvoer. Er gebeurt nogal wat en dus is het wel een kwestie van bij de les blijven. De plotwending is wat vergezocht en niet volledig geloofwaardig maar dit verhaal kan het hebben.
Zoals gezegd zijn de locaties heel bepalend voor de sfeer in het boek, het weerbarstige klimaat en harde leven op de eilanden verklaren veel over het denken en doen van de plaatselijke bevolking en hun gewoontes. Waarschijnlijk is het daarom dat de hoeveelheid aan dialogen waarschijnlijk ook niet storend is. Doordat de schrijfstijl ook heel toegankelijk is kost het je geen enkele moeite alles te volgen. De diverse verhaallijnen hebben allemaal hun hoofdpersonages en het is een kwestie van afwachten wanneer en hoe die bijeen komen en welke rol Karen en Jounas daar in spelen.
Doggerland-Misleiding is geen thriller die je doet huiveren. Lezers van o.a. Kepler, Läckberg, Adler-Olssen, Tangen, Lindstein en Rosenfeldt zullen een dergelijke opzet herkennen en erkennen dat bloederige details of tenenkrommende spanning niet altijd nodig zijn voor een verhaal om te fascineren. Het is meer de psychologie achter- en door het verhaal heen die alles op een eigen manier 'spannend' maakt. Doggerland – Misleiding is een rustig en breed uiteengezet verhaal dat veel mogelijkheden biedt voor vervolgverhalen. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het vervolg en hoe de rolverdeling daar zal zijn. Met dit boek heeft Adolfsson hoe dan ook een goede basis te pakken.
3 mooie sterren voor een veelbelovende start!