Antwerpen is plaats delict!

Door de vondst van een wel heel bijzonder item komt het team van commissaris Liese, politie Antwerpen, op het spoor van de verdwenen pastoor. Bij nadere zoektocht stuiten ze op een heel andere, onverwachte vondst. De Schelde speelt hierin een grote, raadselachtige rol. De beschuldigingen aan het adres van Pastoor Stuyt zijn niet mals. Hij zou zich schuldig hebben gemaakt aan het misbruik van koorknaapjes in de kerk. De kerkelijke omgeving van Stuyt is overtuigd dat het heel anders is en dat bemoeilijkt het onderzoek enorm. Liese blijft haar gevoel volgen en dat wordt haar niet altijd in dank afgenomen.

Ik mag Liese wel, ze is eigenzinnig, op z’n tijd behoorlijk tegendraads maar bovenal menselijk. Ze voert haar werk met compassie en toewijding uit. Volhardend en met een gezond stel hersens. De personages zijn voldoende uitgewerkt, vooral voor Liese is dat het geval. Masson is een intrigerend persoon, hij had van mij meer aandacht mogen hebben gewoon omdat ie m’n sympathie te pakken had. Voor de rest van het team was het uitdiepen (nog) niet zo van toepassing. Het ging ook voornamelijk om deze twee en het onderzoek.
Ik had gewild de eerdere delen met Meerhout te hebben gelezen omdat ik dan meer inzicht zou hebben in de verhaallijn qua personages en hun verleden. Toch was dit zeer goed als standalone te lezen. Het boek heeft me aangenaam verrast. Dat doen de Vlamingen sowieso vaker!

Over de schrijfstijl van Toni Coppers kan ik heel kort zijn. In één samenvattend woord; Vlaams!! Geweldig om te lezen. De humor, de verhaallijnen, de opbouw, alles. Een heerlijk boek met een vlotte pen geschreven. Hij is nóg meer Vlaams dan andere Belgische thrillerauteurs die ik ken. Al denk ik dat veel NL-lezers zich –onterecht- laten tegenhouden Vlaamse boeken te gaan lezen. Juist vanwege het Vlaams. NIET DOEN!!! Je weet niet wat je mist!!

De plot heeft me lang beziggehouden, en veel aantekeningen gekost om tot een gok te komen. Al vind ik wel dat uitleg tussen de heren Stuyt nog wat meer uitgewerkt had kunnen worden. Het blijft wat gissen op het einde hoe het nu sluitend zit. Het verhaal is op geen enkel moment voorspelbaar voor mij geweest. Het leest lekker, is niet moeilijk te volgen en blijft boeien.

Ik ben niet echt dol op het kerkelijk instituut. Dus dat het om seksueel misbruik ging in de kerk was voor mij dé reden om voor dit boek te gaan. Ik vind het gedurfd hierover te schrijven, zou meer gedaan moeten worden. Het is een misselijkmakend fenomeen waar met een schietgebedje iedereen van z’n zonden wordt vrijgesproken, bah! Dit aspect had voor mij nog meer uitgewerkt mogen worden, want dat aandeel was toch wat aan de zuinige kant. En het is bij speculeren gebleven, harde bewijzen waren er niet. Dat van die Afrikaanse corruptie werd wel groter gemaakt in de flaptekst dan het aandeel in het werkelijke verhaal was. Het feit was er wel maar de hoeveelheid verhaal was nihil. Maar het is en blijft een mooie flaptekst voor een intrigerend boek.
Ik heb genoten, vanaf de eerste pagina. Juist ook getriggerd door de flaptekst en het feit dat ik gek ben op Vlaamse boeken. Zoals ik eerder aangaf had ik graag de rol van Masson groter gezien, de relatie met Fabian biedt mogelijkheden, het verhaal van Santi en de werkelijke toedracht omtrent het misbruik had meer uitgediept kunnen worden. Maar ja, dan had het boek een keer zo dik geworden (had gemogen, leest lekker weg!)

Het verhaal speelt zich alleen in het Antwerpse af (heerlijk!!). Er is veel typisch Vlaams taalgebruik (wederom geweldig!!) en de rangverdelingen in het politiekorps zijn zo anders dan in NL. In België heb ik de indruk intussen dat het rechtstelsel ook veel strenger is. Ik vind dat top want zo krijg je een heel andere blik op de werkwijzen in België. Het doet in ieder geval allemaal heel realistisch aan.

Op zich is het wiel niet opnieuw uitgevonden natuurlijk met deze verhaallijn. Er zijn meerdere verhalen met een opzet zoals deze, het is de combinatie van invulling en omstandigheden die het verhaal bijzonder maken, dat is goed gelukt. Het feit dat dit boek was genomineerd voor HP speelde voor mij niet mee om het te gaan lezen. Wel dat het een auteur was die ik nog niet kende. Ik word graag verrast. En dat is absoluut gelukt. Dus de kans dat ik hem was tegengekomen in mijn strooptocht naar nieuwe Vlaamse auteurs (voor mij dan nieuw) is zeer aannemelijk.
Sterk punt in het boek vond ik zonder twijfel de invulling van de sterke karakters en de gedetailleerde sfeerschetsen. Die zijn van grote kwaliteit. En getuigen van een zeer getalenteerd schrijver. De interacties tussen de teamleden en alle anderen zijn puur genieten. Zo mooi en menselijk. Soms hilarisch ook. Het persoonlijke gevecht van Liese en Masson in combinatie met hun werk is pittig. Dat zou nog wel mogelijkheden tot wat meer uitdieping hebben. De uitvallen, de werkdruk, de frustratie. Ik vond het goed neergezet.
Het verhaal is niet tenenkrommend spannend en kent ook niet echt een moment dat de spanning hoog oploopt, het sluimert de hele tijd een beetje waardoor je blijft lezen. Ik heb nog wel wat dingen die een onvervuld gevoel hebben achtergelaten. In een volgend deel?? Wat een heerlijk boek!! Vlot, boeiend, sluimerende spanning, intrigerende personages, humor en een gewaagd thema (seksueel misbruik in de kerk). Vloeiend geschreven, geen moeilijke dialogen, heerlijk Vlaams zo nu en dan. Wat een heerlijk boek!! Vlot, boeiend, sluimerende spanning, intrigerende personages, humor en een gewaagd thema (seksueel misbruik in de kerk).

Ik denk dat ik maar eens met het eerste deel ga beginnen met Liese in de hoofdrol!