Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Moorddadige afsluiting

Patrice van Trigt 15 november 2016
In dit laatste deel van het vierluik ''De Noordzeemoorden'' wordt Maud Mertens op de zaak gezet van een gewelddadige moord op een bejaard stel. Het team van Maud en Niels heeft nog maar net de macabere vondst in de tuin van de familie Demsterwold achter de rug wanneer dit bejaard stel afgeslacht in hun woonkamer wordt gevonden. Twee onwaarschijnlijk brute zaken die veel energie vragen maar ook veel vragen oproepen. Vooral het onderzoek bij de villa van Demsterwold houdt de gemoederen flink bezig, het is een veelomvattend en complex onderzoek. Maar vooral is het zo schokkend en intens. Niels heeft de vader van dit gezin al langer in het vizier gehad tijdens voorgaande onderzoeken waar kindermisbruik ter sprake kwam maar heeft het tot zijn grote frustratie nooit kunnen bewijzen dat de oud-minister hier iets mee te maken had, niemand kreeg dat bewijs rond. En nu liggen er lichaamsdelen in zijn achtertuin, duidelijk met een boodschap. Niels is dusdanig gefocust en zó overtuigd dat er meer is, dat ze het niet zien, ze kijken gewoon niet goed genoeg. Wat ze nu nodig hebben is contact met de twee kinderen van dit gezin, Carla en Vincent. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Kyra heeft in haar zoektocht van de afgelopen vijf jaar al aardig in kaart weten te brengen waar haar verdwenen zus Sarina voor het laatst is gezien en met wie. Maar ze is ook op informatie gestuit die haar heeft doen verbazen en huiveren, Sarina is namelijk niet de enige jonge vrouw die spoorloos is verdwenen in de buurt van de Noordzee. Haar landkaart bevat angstaanjagend veel speldenknoppen die dat bevestigen. Kyra is vastberaden om te achterhalen hoe het zit, met het primaire doel haar zus te vinden. In een kliniek in London lijkt Sarah de persoon te zijn die haar kan helpen met het beantwoorden van vragen rondom Sarina. Kyra heeft dusdanig aanwijzingen die ze bevestigd of aangevuld wil zien dat ze Sarah gaat ontmoeten in Londen. Maar dan is Sarah ineens spoorloos verdwenen, opnieuw. Het enige dat Kyra kan doen is in gesprek gaan met de opgepakte therapeut van Sarah. Deze blijkt echter een oude bekende te zijn en al snel is duidelijk met wie ze te maken heeft. Deze oplichter wil best praten, maar alleen met Kyra. Waarom met haar? En wat meent hij te weten over Sarina? Kyra heeft geen idee in welk wespennest ze zich waagt maar haar nieuwsgierigheid, de drang naar antwoorden doet haar toch overstag gaan.

‘Het is de honger naar de oplossing, de drang om eraan bij te dragen’.

“Eindspel” is het knallende, afsluitende deel in een van de meest intrigerende (internationale) boekenreeksen van de laatste jaren, en dat van eigen bodem! Dit vierluik is zowel ongelooflijk, schokkend als intrigerend maar is helaas ook gedeeltelijk een op waarheid gebaseerd verhaal. Een verhaal waar verdriet, wanhoop en onwetendheid hand in hand gaan met mensen die zich boven de wet verheven voelen en daarmee ongenaakbaar lijken. Deze combinatie garandeert bij de lezer frustratie, woede en onmacht maar ook een genadeloze psychologische spanning. Het niet weten is de sleutel voor het succes van deze reeks. Isa Maron is tergend in het vasthouden van informatie, je moet echt alle vier delen lezen om antwoorden te krijgen op je vragen. En die heb je intussen best wel ‘een paar’.

‘Maar er is altijd wel iemand die iets weet’

Het feit dat er ergens iemand rondloopt met antwoorden op de vragen die Kyra heeft is werkelijk onuitstaanbaar. En dat je tot de laatste pagina’s moet wachten om te weten hoe het nu zit bijna net zo. Niet dat dat een straf is maar wat een prestatie van deze auteur om mysteries uit de vorige delen nu pas te ontrafelen, zaken die je min of meer ‘vergeten’ was. Alles klopt, uit alle delen komen zaken aan de orde of krijgen nu eindelijk een verklaring in dit zinderende Eindspel. Alles valt op zijn plek.

De personages zijn niets afgezwakt ten opzichte van de vorige delen, de verhaallijn is er alleen maar spannender op geworden en eindelijk, éindelijk krijg je dan je antwoorden! YES! Maar eer je daar bent ga je nagelbijtend dit deel nog beleven, wat dat doe je! Isa Maron schrijft, maar jij beleeft!

De flashbacks zijn vanuit het perspectief van een getraumatiseerde vrouw, later wordt duidelijk om wie het gaat. Deze passages zijn rauw en met vlagen zowel frustrerend als superspannend. Je beleeft de meest bizarre en ranzige vernederingen met de vrouw mee. Het is mensonterend, je voelt je machteloos. Deze scenes geven het gevoel weer hoe is het is om emotioneel dood te gaan. Soms deed het denken aan een sekte, en dan kwam de gedachte aan offers weer naar boven. Ook de werkwijze van Hannibal en ‘zijn’ Clarice kwam zo nu en dan naar boven. Het is van alles een beetje en toch weer heel anders, nog onwaarschijnlijker dan in je fantasie.

Door de flashbacks, die cursief gedrukt zijn, krijg je steeds meer inzicht hoe het verhaal rondom de verdwenen meisjes is gelopen. Ook wat betreft het mysterie rondom Sarina krijg je steeds meer antwoorden, ondanks dat je heel lang niet concreet weet wat er nu is gebeurd, waar ze is en of ze nog leeft. Want Isa Maron is heel goed in het opwerpen van verrassende wendingen in het verhaal waardoor je vaak zelf niet weet waar je nu aan toe bent. Intrigerend en frustrerend tegelijk. Deze hoofdstukken staan bol van de manipulatie, overheersing, voelbare machteloosheid, het brute geweld en de overdosis aan misplaatste macht. Ze zijn gemeen, indringend en bizar. Ze blijven je (on)aangenaam verrassen.

De dader heeft zijn plannen bijzonder goed uitgewerkt want hij weet heel dichtbij te komen, zo zelfs dat zijn adem bij Maud en Kyra in de nek voelbaar is. Feit is dat ze hebben te maken met de ergste soort geesteszieke onmens, die ongrijpbaar lijkt en het onderzoeksteam tergt in zijn geduld. De werkdruk voor alle betrokkenen is enorm en doordat het een internationaal onderzoek is wordt het er niet gemakkelijker op. Kyra is te ongeduldig en moet worden geremd maar de tijd dringt. Niels en Maud hebben hun handen al vol aan de moord op het bejaarde stel, maar nu er concrete aanwijzingen zijn over de verdwijning rondom Sarah en Sarina moeten ze de fanatieke en onervaren Kyra toch wat vrijheid gunnen. Wanneer ze tijdens hun onderzoek in aanraking komen met de familie Killroy doet Kyra een schokkende ontdekking, ze weet nu zeker dat ze op het juiste pad aan het zoeken zijn. En dat kan maar twee kanten uit, de goede of de slechte kant.

Dat de waarheid ongrijpbaar is, van vorm veranderend, dan weer vast, dan weer vluchtig, altijd gevoelig voor invloeden van anderen, en nog het meest voor diegenen die iets te verbergen hebben, instinctief bang voor degenen die haar gewoon naakt in de spotlights willen hebben, met al haar gruwelijke onvolkomenheden.

De laatste 75 pagina’s zijn zo spannend. In een moordend tempo brengt Maron je naar de plot, je gaat steeds sneller lezen, de hoofdstukken worden korter, het wisselen van perspectief gaat steeds sneller en de ontknoping komt razendsnel dichterbij, wegleggen was al geen optie, nu helemaal niet meer. Een bloedstollende plot ontwikkelt zich in ongekende snelheid. Het gaat allemaal zo snel dat het nauwelijks te bevatten valt wat er allemaal gebeurt en alles is zo gedetailleerd dat het gevoelsmatig een film is waar je naar kijkt. Wát een eindspel, wát een serie!

De wetenschap dat gruwelijke details uit dit verhaal niet fictief zijn, dat er personen over deze wereld rondlopen met dezelfde karaktereigenschappen als de zieke geesten in dit verhaal is zowel schokkend als beangstigend. Isa Maron heeft met dit vierluik een grootse prestatie geleverd die met recht het stempel ‘Moorddadig goed’ mag dragen.

Jammer dat het toekennen van vijf sterren het maximum is. Sommige boeken vallen in de pluscategorie. Waaronder ‘Eindspel’.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt