Mooi debuut!!

Als er iets is dat Vincent niet doet dan is dat zaken aan het toeval overlaten. Sterker nog, hij gelooft niet eens in toeval. Alles is te verklaren volgens hem, alles is te voorspellen en berekenen, puur op feiten. Alles in het leven van Vincent gaat verantwoord en bedacht, hij laat geen ruimte voor iets anders en voelt zich daar prettig bij. Hij heeft er zelfs zijn werk van kunnen maken. Binnenkort gaat Vincent trouwen met Kim, volgens zijn berekening is dit zijn beste optie voor een geslaagd huwelijk en dus gaat hij ervoor. Wanneer hij en Kim samen de bestemming voor hun huwelijksreis uitzoeken valt Vincent zowat van zijn stoel. Ziet hij dat nou echt goed? De foto in de reisgids die hij voor zich heeft kan niet kloppen, dit kan gewoon niet! Vincent kijkt namelijk recht in het gezicht van zijn dood gewaande broer Menno. Vrolijk lachend en gebruind staat hij daar op het strand. Volgens de brochure is de bestemming Spanje, Peñíscola om precies te zijn. Vincent is meteen vastbesloten zijn broer te gaan zoeken al is Kim het daar niet zo mee eens, zij wil verder met plannen voor de bruiloft. Ook de ouders van Vincent staan niet te springen van enthousiasme, bang voor teleurstelling en verdriet. Maar Vincent is niet te houden, hij gaat zijn broer zoeken en mee terug naar huis nemen.

Hij laat, geheel tegen zijn aard in, alles meteen vallen en vertrekt naar Peñíscola. Op zoek naar Menno. Eenmaal aangekomen treft hem de gedachte dat hij niet weet hoe hij hem moet vinden. De eerste dagen rondzwerven levert hem niet veel op. Hij leert de plaatselijke bevolking kennen en daarmee ook hun gewoontes, hij voelt zich er wel lekker bij. Zo anders als thuis dit. Dan wordt zijn aandacht getrokken door een bijzondere verschijning. Vincent maakt kennis met straatartieste Rosana. En dat verandert alles. Alles wat Vincent altijd zo belangrijk vond verdwijnt naar de achtergrond. Hij gaat zelfs steeds meer het gedrag van zijn onstuimige broer vertonen. Rosana haalt Vincent uit zijn comfort zone en laat hem kennis maken met haar manier van leven, zoals ‘gewone’ mensen leven. Wonder boven wonder bevalt hem dit meer dan goed, hij ziet nu een heel andere kant van het leven. Zo kan het dus ook! Vincent verliest het doel van zijn verblijf echter geen moment uit het oog, waar is Menno?

In een prachtige, vloeiende schrijfstijl heeft deze auteur een verhaal weten te vertellen dat zowel aangrijpend als grappig is. Vincent gaat gedrag vertonen dat hem niet eigen is, hij gedraagt zich ineens zoals zijn broer Menno zou hebben gedaan, althans dat denkt hij. Dat Vincent ineens al zijn zekerheden laat varen verbaast hem misschien nog wel meer dan anderen. Maar hoofdzaak is dat hij Menno vindt, die overtuiging is zo sterk dat hij daar alles op inzet. Deze vastberadenheid heeft Sandra Bernart heel mooi en stellig gebracht. Haar manier van vertellen, want dat doet ze, is bijzonder aangenaam. Haar taalgebruik is herkenbaar en vrij van poespas. Wat Vincent overkomt zou ook jou zomaar kunnen gebeuren. Het leven is vol verrassingen en dat ondervindt Vincent nu aan den lijve. Hij is een personage dat meteen aanspreekt, juist vanwege zijn eigenaardigheden en controledrang, hij windt je om z’n vinger. Hij is juist zo sympathiek omdat hij alles moet heroverwegen wil hij een kans hebben om zijn broer te kunnen vinden. De gevolgen van zijn zoektocht zijn zo aannemelijk omdat je zelf waarschijnlijk exact zo zou reageren in een dergelijke situatie. Je kunt je het allemaal heel goed voorstellen, wat zou jij doen? En dat menselijke, dat herkenbare en het begrip voor de situatie en keuzes zijn het sterkste punt in dit verhaal. Een melodramatisch geheel dat zo uit het leven gegrepen lijkt. Een verhaal met excessen maar zeker ook berusting. Oprechte emoties en realistische verwarring die zo uniek zijn voor de mens. ‘Ik zag Menno’ is een echt en menselijk verhaal dat je met weemoed en een gevoel van sympathie dichtslaat…. Sandra Bernart heeft indruk gemaakt met dit boek, wat kan ze nog meer?

4 overtuigend dikke sterren voor dit mooie debuut.