Grandioos boek (alweer!!!)

Het is flower power all over the planet. De jeugd is in de ban van muziek, drugs en vrijheid. Het is 1967 en niets is te gek. Thomas woont nog thuis en is een groot muziekliefhebber, hij leest en beluistert alles wat aangeboden wordt. Vooral The Beatles hebben zijn hart geraakt. Wanneer hij iets opmerkelijks ziet en in alle redelijkheid zijn bevindingen naast elkaar legt kan hij niet geloven wat hij ziet. Thomas is buitengewoon nieuwsgierig van aard en verdiept zich in de materie waarmee hij in aanraking is gekomen. Alles bij elkaar opgeteld raakt hij steeds meer overtuigd dat dit zomaar een bizarre waarheid kan zijn en hij besluit om alles zorgvuldig te documenteren. Dit moet de wereld weten, dit is onvoorstelbaar, dit kan toch niet!? Hij weet het zeker, er is iets serieus gaande met de immens populaire boyband ever, The Beatles. Hij wil zijn bevindingen delen, bevestigd krijgen dat anderen ook zien wat hij ziet. Maar daar maakt hij onbewust een cruciale fout. Zijn theorie stuit op dusdanig veel weerstand dat Thomas, zo jong als hij is, keuzes moet maken die zijn leven voorgoed zullen veranderen. En dat hij daarmee ongewild zijn moeder met een gebroken hart moet achterlaten. Maar dat is pas het begin……


Wanneer je eenmaal aan het lezen bent dan valt meteen weer op wat Hoffschlag’s ongekende kracht is. Ze schrijft helder, vlot en weet van meet af aan te intrigeren. Haar personages zijn menselijk, oprecht en je voelt je snel bij hen betrokken en bij de emoties die zij meemaken. En daar zijn er in dit verhaal nogal wat van aanwezig. Want wat is er aan de hand? Hoofdpersonage Tom (Thomas) heeft iets ontdekt waarmee hij ongewild gruwelijk in de problemen komt. Zowel persoonlijk als mentaal. Wat hij ziet kan toch niet waar zijn? Al snel bemerkt hij tegenstand, bemerkt hij veranderingen in zijn omgeving. Hij moet iets doen, hij moet zijn kennis veiligstellen en daarna zichzelf. Uiteindelijk ontmoet hij mensen waar hij zijn verhaal kwijt kan maar dan nog is het alleen zijn vriend Charlie die hem serieus neemt en gelooft. Tom is best naïef en stort zich in deze vriendschap, hij is zo blij met deze erkenning. Maar toch is er iets, en wat dat is merkt hij later, veel later.

‘P.I.D.’ is een verhaal waar een hoge dosis waargebeurde zaken fictie ontmoet. Het verhaal roept diverse associaties bij je op. Zou het waar kunnen zijn, helemaal of gedeeltelijk? Want wat lees je nu eigenlijk? Heel eerlijk gezegd had ik persoonlijk niet eerder van het fenomeen P.I.D. gehoord. Totdat ik het dikke pak papier, het was nog niet in boekvorm gegoten, van de uitgeverij kreeg thuisgestuurd. Wat betekent die titel toch? En wat is dat met die kever op de voorkant? Veel vragen. De flaptekst vertelt al iets meer. En Google maakt je gek….. want online, jeetje, wát een lading aan informatie kun je over dit onderwerp vinden. Aannemelijke theorieën maar ook tegenwerpingen. Des te meer je zoekt en leest des te meer vragen. Je raakt gefascineerd en je wilt steeds meer weten. Want weet je wat het is? Het is allemaal te ongeloofwaardig om waar te kunnen zijn maar het bevat tegelijkertijd allemaal te veel aan waarschijnlijkheden om deze informatie te negeren. En wanneer je goed leest en vooral kijkt dan neig je toch heel erg in de richting van het onwaarschijnlijke. De grote vraag is nu, hebben we hier te maken met een van de grootste doofpotaffaires in de geschiedenis of met de meest bizarre gedachtenkronkels ooit? Zullen we het ooit weten? Na het lezen van ‘P.I.D.’ wordt Google in ieder geval tijdelijk je beste vriend….

Wat opvalt is dat dit boek van een totaal ander kaliber is en niet te vergelijken met het eerdere werk van Hoffschlag. Wel is haar schrijfstijl herkenbaar en dat is zeer prettig. Hoffschlag is gewoon een topauteur die uitdagingen en (bizar) veel research niet uit de weg gaat. Haar fascinatie is voelbaar, geen twijfel daar. Het verhaal begint letterlijk bij het begin, de proloog start bij Thomas in 1969. De vertelstijl is relaxed maar vlot. De verhoudingen tussen de personages zijn duidelijk, geen vragen daar. Ergens anders wel, en veel, maar dat is voor later. De introductie is kort maar krachtig. Het verhaal springt vervolgens naar 1999 en we maken kennis met Syd. Hij is buurjongen van de ouders van Thomas en heeft goed contact met Beth, de moeder van Thomas die haar zoon al dertig jaar mist. Die emoties, een gebroken moederhart, het hunkeren naar je kind, zijn schrijnend en voelbaar aanwezig. Syd compenseert dat een beetje zonder dat hij het zelf in de gaten heeft. Dit doet Hoffschlag erg mooi, houdt dat wederom klein waardoor het heel bijzonder en kwetsbaar is. De songteksten die tussen de hoofdstukken te lezen zijn passen ook precies in dát deel van het verhaal en benadrukken die kwetsbaarheid nogmaals maar ook het achterliggende mysterie dat intussen een cruciale rol speelt in dit boek, de verklaring van P.I.D. Dat brengt namelijk alles bij elkaar in dit verhaal. De manier waarop Hoffschlag dit doet is het beste te omschrijven als verbluffend.

Al lezende ervaar en onderga je zelf ook allerlei emoties: verward, verwonderd, geïntrigeerd, bedonderd en vooral nieuwsgierig. Pffff, met tijden was het een ware strijd om helder te blijven want welk gedeelte is nu gebaseerd op feiten en welk niet? Nog meer vragen, dus maar weer even Google erbij pakken. ‘P.I.D.’ is in de basis een klein levensverhaal over gewone mensen. Verrijkt door de zorgvuldig toegevoegde personages en wat Thomas destijds heeft ontdekt. Alle personages zijn intrigerend en oh zo menselijk en kwetsbaar. Het zevenjarige zusje van Syd is onvergetelijk maar ik kan niet vertellen waarom i.v.m. spoilers, zij heeft me zo geraakt. Zowel qua rol in dit verhaal als betreffende haar karakter. Een klein, uniek personage.

Hoffschlag neemt je mee in het leven van deze mensen en maakt ze tot jouw familie. Door het wisselen van tijdsperspectieven en van personages kruip je het verhaal in, je bent onderdeel van het geheel. Maar antwoorden? Nee, die krijg je niet, suggesties des te meer en wat blijft dát je toch bezighouden! Haar vorige boeken waren overweldigend goed maar met dit verhaal heeft ze zichzelf opnieuw uitgevonden én overtroffen. Blaast Hoffschlag (bewust of onbewust) met deze roman nieuw leven in deze zaak?

Deze beoordeling mag dan ook geen verrassing zijn nadat je het bovenstaande hebt gelezen.
5 sterren…..geen andere optie mogelijk. Bizar…..écht bizar en prachtig.