Spannend derde deel.

Een jonge tuinman stuit op een gruwelijke vondst tijdens graafwerkzaamheden in de tuin waarvan de vorige bewoners geen onbekenden waren, alleen niet op een gunstige manier. De nieuwe kopers weten niets van de geschiedenis van het huis en van zijn bewoners en schrikken dan ook behoorlijk van de vondst die wordt gedaan. Het huis was jarenlang in het bezit van de familie Demsterwold, niet bepaald een gezin van onbesproken gedrag en bekenden van justitie. Maud wordt naar de plaats delict geroepen en moet toegeven dat de vondst niet alleen gruwelijk is maar ook aparte kenmerken heeft. Collega Niels reageert meteen heel instinctief, vertrouwt de zaak totaal niet en gooit zijn vermoedens richting het verleden en zijn vorige bewoners. Hij doet dat zo fanatiek dat Maud zich daar zorgen over maakt maar ook dat de samenwerking onder druk komt te staan. Toch kan ze aan het feit dat hij aangeeft niet voorbij gaan en moet het onderzoek ook richting de familie Demsterwold worden gericht. Feitelijk hebben ze niks behalve hun vondst in de tuin en die zwijgt in alle talen……

Demsterwold was een omstreden politicus en betrokken bij diverse vage zaken waar nooit duidelijkheid in is gekomen. Niels vreet zich op van ergernis. Maud ziet zich genoodzaakt een oud- collega voor hulp in te schakelen en het mysterie in deze zaak eens door de ogen van een ander te bekijken want zij komt er zo niet uit. De huidige bewoners van het pand, de familie Narcing, zijn onaangenaam verrast door het hele gebeuren en vooral mevrouw Narcing vertoont apart gedrag. Wat daar nou de reden van is?

De media zijn zoals altijd een doorn in het oog tijdens forensisch onderzoek voor Maud, wat ze ook doen, de pers is er telkens meteen bij en zit met de neus boven op de feiten. Hoe kan dat toch? Dan ontdekt Maud tot haar stomme verbazing waar dat aan ligt en dat doet onderliggende verhoudingen geen goed. Kyra is het tumult aan de dijk ook opgevallen en heeft zich ter plaatse gemeld. Ze kent Maud uit de vorige twee delen en studeert forensisch onderzoek, gedreven door de verdwijning van haar zus Sarina, nu vijf jaar geleden. Kyra laat zich niet zomaar aan de kant schuiven en trekt haar eigen plan, ze heeft zo haar eigen onderzoek lopen naar de verdwijning van haar zus en steekt haar mening niet onder stoelen of banken. En ook zij kijkt bedenkelijk richting de familie Demsterwold. Wat is dat met die opzienbarende familie, en wat hebben zij te maken met de vondst in hun voormalige tuin? Kyra kan de gedachte niet onderdrukken dat het weleens om haar zusje zou kunnen gaan en ook Maud neemt die gedachte over. Maar ze moeten wachten, onderzoek moet uitwijzen om wie het gaat. En dan vinden ze vervolgens nog een aantal gruwelijkheden die wijzen op een veel groter iets, een macabere vondst die duidelijk maakt dat de dader zich onaantastbaar waant.

Kyra besluit richting weduwe Demsterwold te gaan informeren en daar eens wat aandacht aan te besteden en doet vervolgens een merkwaardige ontdekking die ook Maud niet onberoerd laat. Kyra is nog steeds vastbesloten te achterhalen hoe het zit met de verdwijning van haar zus Sarina. Ze heeft een hele theorie en route om te achterhalen waar zij is verdwenen en wat er gebeurd kan zijn. Samen met de vader van Sarina’s vriend Dave onderzoekt ze nog steeds maar zonder resultaat. Wat er met Dave is gebeurd is inmiddels wel bekend.

Er zijn flashbacks naar december van het voorgaande jaar waardoor je inzicht krijgt in de relatie tussen Sarina en Dave en wat hun reisroute is geweest. Ook de vader van Dave is op zoektocht gegaan en heeft inmiddels zijn antwoorden gevonden, dat kan Kyra niet zeggen en dus is van opgeven geen sprake.

Voor aanvang van het verhaal heeft Isa een korte samenvatting gemaakt van de voorgaande delen. Heel goed om het geheugen op te frissen of om kennis te maken met het voorgaande. Gaandeweg krijg je als lezer steeds meer details en handelswijzen van de brutale dader te lezen maar je hebt alleen je vermoedens waar je je aan kunt optrekken. Wie hij/zij is blijft een raadsel, voor iedereen. Dat hij luguber en nietsontziend te werk gaat staat vast. Je wilt, net als Maud en Kyra, weten wie hij is en waarom hij doet wat hij doet. Maud beslist dan ook tot een wending in het onderzoek die je niet van haar zou verwachten en vertrekt naar het buitenland voor meer informatie. Niels zoekt het in een totaal andere richting. De neuzen staan duidelijk niet dezelfde kant uit, of uiteindelijk toch wel?

Niet alles is duidelijk. Er zijn nog zoveel openstaande vragen. Vooral Kyra’s onderzoek naar haar zus. Maar het leven gaat door, dat is duidelijk maar meteen ook een heel moeilijk aspect, vijf jaren zijn inmiddels voorbij en nog weten ze niet wat er met Sarina is gebeurd. Vanuit de ouders kun je merken dat er nauwelijks meer input te verwachten valt, het is alsof ze zich hebben neergelegd bij het feit dat Sarina dood is of in ieder geval nooit meer thuis komt. Kyra kan en wil dat niet accepteren en het is duidelijk dat haar onderzoeksmethode zo heel nu en dan toch antwoorden oplevert. Dat het telkens met een zaak waar Maud aan werkt kruist is natuurlijk wel opmerkelijk maar de reden daarvan is (nog)niet te vinden, toeval? Het is een kwestie van tijd eer we weten hoe de vork in de steel zit.

De boeken van Isa Maron lezen lekker vlot weg. Diverse hints en personages/anekdotes uit de eerdere twee delen komen in dit boek voor. Het is niet zo dat je de voorgaande boeken per se gelezen moet hebben maar het is wel aan te raden. Ook omdat het gewoon lekkere boeken zijn en je zo meer inzicht krijgt in de personages en situaties. Het derde deel Ritueel is stukken spannender en fascinerender dan de voorganger waardoor de nieuwsgierigheid naar deel vier alleen maar groter is geworden. Hoe gaat Maron de verhaallijnen laten samenkomen, hoe zit het met Sarina, krijgen we daar überhaupt ooit antwoord op? Wie blijkt vondelinge Sarah te zijn en kan de dader zijn arrogantie en werkwijze blijven volhouden? En wie staat er als volgende op zijn verlanglijstje? Wat erg prettig is aan de schrijfstijl van Maron is dat ze heldere verhaallijnen opzet en de personages precies voldoende ruimte geeft en geen onnodige zaken beschrijft. Doordat de complexiteit in het verhaal toeneemt gaandeweg het slotdeel dichterbij komt merk je dat ook aan de spanningsopbouw. Maron werkt duidelijk naar een einde toe en hopelijk wordt het een knaller.

We zullen het in spanning moeten afwachten.