Persoonlijk en prachtig geschreven

Hij heeft het zeker niet gemakkelijk gehad als jonge jongen bij zijn ouders op de boerderij. Ze hebben het niet breed en het gezin loopt niet over van hartelijkheid en liefde. Stoner is een stille jongen, onopvallend maar wel vastberaden. Want wanneer hij de kans krijgt om te gaan leren en iets anders met zijn leven te gaan doen dan in de voetsporen van zijn ouders te treden pakt hij deze dan ook gretig aan. Zijn leven gaat met grote up’s en down’s gepaard, meer dan je op voorhand zou verwachten bij een dergelijke zachtaardige man. Het lijkt er sterk op dat hij gewoon niet de juiste personen tegenkomt in zijn leven. Zowel privé als in zijn carrière ervaart hij de nodige obstakels maar hij blijft desondanks trouw aan zichzelf. Dat op zich is al bewonderenswaardig te noemen.

Stoner is een boek dat door velen bejubeld is. Dat schept in zekere zin altijd wel een verwachtingspatroon. Wat meteen opvalt aan het boek is de meest waanzinnige cover met een prachtig karakteristiek portret. Het laat een getekend en doorleeft gezicht zien. Een meer toepasselijke cover kan ik me niet voorstellen na het lezen van dit levensverhaal. Want dat is het uiteindelijk wel. Op een haast poëtische wijze geschreven word je meegenomen in het leven van deze bijzondere man. Maar waarom is hij nu zo bijzonder? Ik heb het me geregeld afgevraagd. Hij maakt mee wat natuurlijk meerdere mensen meemaken en ervaart emoties en verdriet zoals anderen dat naar alle waarschijnlijkheid ook doen. Daar zit het hem niet in. Het gaat vooral om de manier van het neerzetten van dit alles. Je loopt als het ware met hem mee, ervaart zijn leven alsof je er zelf bij bent. En dat is een kunst op zich natuurlijk. Williams heeft een boeiende maar ietwat trage manier van schrijven. Hij vertelt dit verhaal op een menselijke, persoonlijke manier. Alsof Stoner het je vertelt. Heel bijzonder. Je ontwikkelt al vrij snel sympathie voor het hoofdpersonage ondanks dat je soms een moment hebt van ‘kom op zeg’. Hij blijft ongelukkig en onfortuinlijk, tot aan zijn dood toe.

Al bij al is Stoner eigenlijk een verhaal van alle tijden. Dat het in 1965 is geschreven is niet te herleiden, niet in taalgebruik of in actualiteit. Dat is veelzeggend. De bejubeling voor dit boek is wel te begrijpen al deel ik niet de mening dat mijn leven is veranderd doordat ik het nu heb gelezen. Het is een goed boek, dat zondermeer. Mooi en boeiend geschreven. Ik denk dat het een boek is wat uiteindelijk toch niet iedereen zal aanspreken. En dat zal dan vooral met het gebrek aan snelheid en het soms ietwat literaire taalgebruik te maken hebben. Qua levensverhaal een absolute aanrader!