Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Niet wat ik had verwacht, onnodig rauw.

Patrice van Trigt 28 november 2014
Een doodnormaal gezin; vader Nick, moeder Gwen en twee dochters, Emma en Jari. Emma is de oudste van de twee en een talentvol zwemster. Ze doet het graag en traint veel. Wanneer ze in februari in de vroege vooravond na haar training naar huis fietst, neemt ze een besluit dat ze de rest van haar leven zal betreuren. Ze gaat voor de korte route, door het park. En daar in dat park, op die avond, in het donker, helemaal alleen gaat Emma door een hel. Een letterlijke hel die haar en haar familie voorgoed zal doen veranderen. Op alle denkbare manieren heeft deze gebeurtenis doorslag op alles en iedereen.

Het verhaal begint met de proloog. Deze is meteen heel toonbepalend. Wat opvalt is dat deze proloog niet het begin is van alles maar het, waarschijnlijke, gevolg van…..heel anders en zeer zeker heel bijzonder. Nu je als lezer weet dat er iets is gebeurd naar aanleiding van iets van wat jij als lezer nog moet gaan lezen, maakt de leesbeleving extra bijzonder. De hoofdstukken zijn vervolgens per personage neergezet, ieder in hun eigen tijdsbestek. Eerlijkheidshalve is dat dit niet altijd even helder voor ogen te krijgen, data en tijden lopen door elkaar, volgen elkaar niet altijd op. Het is soms wat puzzelen en dat haalt het leestempo eruit.
Het verhaal van Emma, want om haar draait het allemaal, is afschuwelijk. Waar zij mee te maken krijgt, de angst, de vernedering en de constant aanwezige bedreiging van die ‘Almaighty Saints’ kruipen onder je huid. De nachtmerrie van iedere vrouw, van iedere ouder komt tot leven in dit verhaal. Het lijkt dan ook dat de Saints letterlijk ‘vrij spel’ hebben, dat zij ongestoord hun gang kunnen gaan, maar tot hoe ver gaat dat en waar liggen de grenzen van de direct betrokkenen?

De personages worden goed neergezet, moeder Gwen vertelt alles vanuit de ‘ik’-vorm. De overige personen doen dat niet, dus dat leest duidelijk en goed weg. Ook al zijn het best een aantal namen en situaties waarmee je in korte tijd kennismaakt en de tijdlijnen door elkaar vliegen. Het zijn korte hoofdstukken en er gebeurt heel veel. Emotioneel maar vooral ook fysiek. Het zou zomaar kunnen dat lezers wat moeite gaan ondervinden met de sfeerschetsing rondom de gebeurtenissen bij Emma. Deze zijn nogal heftig en soms echt té.

De beweegredenen waar iedereen in het verhaal mee te maken krijgt, want iedereen doet of reageert wel ergens op, zijn niet altijd even helder. Pastoor Luc bijvoorbeeld is een schertsvertoning, een slap karakter die in op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is, maar daar vervolgens iets doet wat het verhaal totaal niet nodig heeft en een vieze nasmaak nalaat. Zijn vervolgacties worden door hetgeen wat ie gedaan heeft ongeloofwaardig, maar dat komt ook omdat ie zijn vergeving zoekt in de kerkelijke sfeer en dat wil er gewoon niet in. Tien schietgebedjes en klaar is het. De daad waarvoor hij gekozen heeft, waartoe hij zich heeft laten (ver)leiden, is wanstaltig en kan met niets worden afgekocht. Als het de intentie van Jansma is geweest de boosheid in de lezer naar boven te halen én te shockeren dan hiervoor mijn complimenten! Dat is gelukt!

De rode draad door ‘Vrij spel’ is enorm heftig. Confronterend en tegelijk ook heel indrukwekkend. De schrijfstijl van deze auteur is inmiddels bewezen succesvol en ook haar keuzes voor de onderwerpen zijn maatschappelijk gezien altijd actueel en ingrijpend. De dreiging vanuit een bende kan enorme impact hebben, leden kunnen nietsontziend zijn en daar naar handelen. Dit gezin krijgt daar helaas veelvuldig mee te maken. De geloofwaardigheid van Nick staat in het geding. Je voelt dat iedereen hem wil geloven, maar is het echt zo gegaan zoals hij zegt? Gwen wil niet twijfelen aan haar man, maar toch……zou hij? Gezien de situatie? Het loopt allemaal volledig uit de hand. Zo erg dat vluchten uiteindelijk de enige optie lijkt te zijn.

Toch is er van deze kant niet alleen lof voor dit boek. Door gebruik te maken van diverse data, tijdstippen, personages en gebeurtenissen is het voor de lezer nogal wat gepuzzel, ik heb het al eerder aangehaald. Niet alle situaties zijn aannemelijk en sommige acties en het beredeneren van bepaalde personages zelfs heel naïef. In dit internettijdperk is het bijvoorbeeld achterhalen van een woonadres een kwestie van een paar drukken op de knop. Moet je daar dan veelvuldig je twijfels bij zetten? Daarbij wordt er opvallend veel gebruik gemaakt van ‘slang’, ook wel bekend als straattaal. Ooit gehoord van het ‘jacken van een juwelier’? Op één pagina staan er zelfs meer dan 23 woorden in het Engels en/of ‘slang’. Iets teveel van goede misschien? Over het politieonderzoek naar de dood van een van de bendeleden wordt nauwelijks gesproken. Dat is geen factor in dit verhaal. Het draait alleen en vooral om de emoties en de daden van de Saints. Het zou absoluut een aanvulling zijn geweest om juist in dit soort zaken ook iets, had niet veel hoeven zijn, over het lopend onderzoek te weten te komen. Er loopt nogal wat door elkaar. Vooral naar het einde toe doet dat rommelig en onduidelijk aan, terugbladeren is dan de enige optie.

Linda Jansma staat bekend als schrijfster van realistische en spannende boeken. ‘Kwetsbaar’ en ‘Tweestrijd’ waren terechte bestsellers, ’Doelwit’ een indrukwekkend actueel verhaal. Prachtig maar vooral indringend. Hoog was dan ook de verwachting van haar nieuwste; ‘Vrij spel’. Helaas is het niet geworden wat ik had gehoopt. Ik vond het té schokkend, te gedetailleerd als het op de verkrachtingen aankomt en daarbij had ik enorme moeite met de geloofwaardigheid van pastoor Luc. Het is niet anders, op naar een volgend boek want daar kijk ik wel naar uit.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt