die Yua toch

Met veel zin las ik ook het laatste deel in de serie: Maanziek, Alpengloed en Avondster. Opnieuw liet ik me onderdompelen in de wereld van de lucide dromen. Ook in dit deel behoudt Eva haar originaliteit. Yua verslagen maar niet echt dus we moeten terug om alles op te lossen want anders zou onze wereld weleens kunnen ten onder gaan...
Dat is eigenlijk het gegeven. Wat ik in dit derde deel wel voelde was ook een stukje verdriet. Meteen moest ik denken aan de opdracht in het eerste boek. Verlies van iemand die je graag ziet. Met dat gevoel heb ik het boek ook gesloten. Eva heeft er een positieve noot aan gegeven en toch bleef dat gevoel het meest bij. Je verliest een van je lievelings personen en dat deed een beetje pijn. Klinkt misschien raar omdat ik het over een personage uit een boek heb, maar voor mij was dat toch het gevoel dat ik had toen ik stopte met lezen. Het einde van het boek geeft mij ook het gevoel van een nieuw begin.
Kortom, voor mij was dit boek weer spannend, vol avontuur en toch voelde ik er een (misschien een beetje onverwerkt?) verdriet in.
Deze schrijfster heeft zich in elk geval zeker bewezen! Ik kijk uit naar volgend werk.
Bedankt Eva, voor de reis die ik met je heb mogen maken (eigenlijk met Mathis, Mila en de anderen) Ik heb ervan genoten!