Slordigheden

In Schaduw & Drakenstof, het derde en laatste deel van “Schaduwmeesters”, wordt Karan op bladzijde 270 even Lona, een slordigheid die vroeger als zetfout kon worden getolereerd maar die met de elektronische aanlevering van tegenwoordig een onbegrijpelijke fout van de auteur wordt. Blijkbaar ben je dan niet echt betrokken bij je eigen personages, met als gevolg dat ook bij de lezer een eventuele betrokkenheid wreed wordt verstoord. En dat wordt niet gecompenseerd door de tegenovergestelde fout, die op bladzijde 337 wordt gemaakt. Nog erger is de aanspreektitel ‘heer’, waarmee op bladzijde 74 drie keer een alinea wordt begonnen om de inmiddels vertrouwde ‘Meester Leonus’ aan te duiden, hetgeen op de volgende bladzijde met “De beklimming van de trap viel de heer Leonus zwaar” nog wordt verergerd. De heer Leonus creëert een afstandelijkheid die niet past bij een hoofdpersoon die in de vorige twee boeken vertrouwd is geworden als “meester Leonus”. De personages van Peter Schaap worden je toch al zo moeilijk vertrouwd, aangezien zij geregeld worden geschetst op een wijze die niet past bij het beeld dat eerder is gecreëerd. Zoals wijze waarop op bladzijde 76 Sjeggie over de vreemde verandering in zijn beste vriend heen stapt: “… het is of hij een compleet andere persoon is geworden. Ik denk niet eens dat hij mij nog mag. Ik hem zeker niet meer.” Geen verbazing, verzet, woede… geen gevoel. Het is niet écht, en daardoor is ook het personage niet écht.
Dergelijke slordigheden in de karaktertekening komen vaker voor in de boeken van Peter Schaap, zo vaak, dat het als een zwak punt van de auteur moet worden beschouwd. Dit zwakke punt probeert hij zoveel mogelijk te compenseren door het verhaal zo veel mogelijk in beweging te houden. Zo ook in “Schaduw & Drakenstof”. Nadat in de eerste delen samen met de overlevende schaduwmeester de magie van de elfen is teruggekeerd, is de wereld een chaotische en onveilige plaats geworden. De wilde magie is overal actief. Dat maakt het voor de halfelf Baldin en zijn vrienden moeilijk zich tegen de snode plannen van de schaduwmeester te verweren, temeer omdat zij door de omstandigheden van elkaar gescheiden zijn geraakt. Gelukkig is Omaric, de vriend en leermeester van Baldin, nu keizer geworden, heeft ook de schaduwmeester zelf last van de wilde magie, duikt er in de vorm van een bindsteen of stenen draak geregeld een handige deus ex machina op en duikt er naast Baldin ook nog een andere met magie gezegende halfelf op. Dat is allemaal hard nodig, want onder aansturing van een van de schaduwen van de schaduwmeester trekken de strijdlustige Batuwezen het rijk binnen.
Voor de verstokte fantasyfan blijft het verhaal meer dan voldoende in beweging. En zij die de eerste twee delen hebben gelezen, zullen toch willen weten op welke manier het allemaal goed afloopt.
=