De Zilverweg, een verhaal over hoop en wanhoop

De Zilverweg vertelt het verhaal van wiskundedocent Lelle wiens dochter Lina 3 jaar vermist is. Sinds zij op een zomerochtend bij een bushalte aan de Zilverweg in het noorden van Zweden verdween rijdt hij in zijn vrije tijd, tijdens de lange midzomernachten over deze weg en alle zijwegen om Lina te zoeken. Als er weer een meisje verdwijnt, doet Lelle mee aan de zoektocht naar haar, in de hoop zijn eigen dochter te vinden.

Parallel aan dit verhaal loopt het verhaal van de zeventienjarige Meja. Zij is met haar psychisch labiele moeder in deze uithoek van Zweden komen wonen. Meja wordt aan haar lot overgelaten. Hierdoor raakt ze bevriend met Carl-Johan. Hij is de jongste zoon van wereldvreemde ouders die zich voorbereiden op het ineenstorten van de wereld.

Als de zomer voorbij is en de herfst met zijn donkere nachten zijn intrede doet gaat Lelle weer lesgeven en Meja weer naar school. In deel twee van het verhaal komen de beide verhaallijnen samen. De spanning wordt opgevoerd tot een onverwacht einde.

De Zilverweg is gekozen tot beste Scandinavische thriller van 2018. Terecht. Stina Jackson schrijft een stil, gevoelig verhaal over een wanhopige, eenzame vader en een net zo eenzame tiener. De duisternis die de beide hoofdpersonen omringt is in contrast met de lichte Zweedse zomer. De natuur wordt sterk beschreven en vormt een betekenisvolle omlijsting van het verhaal.

In dit boeiende boek zijn de wanhoop en verdriet om het verlies van een kind, de eenzaamheid en de obsessie voelbaar mede dankzij de mooie vertaling van Marika Otte.

Een mooi debuut.