Heerlijke humor

Het verhaal begint wanneer de veertigjarige Joost aankomt in Rome. Het plan is om verder te schrijven aan zijn boek over keizer Augustus en om zijn oude vriend Donato te bezoeken. In het huis waar Joost logeert tijdens zijn verblijf in Rome woont ook de knappe, maar norse Camilla met haar altijd vrolijke dochtertje Noemi. Dit meisje doet Joost uiteindelijk beseffen dat hij een kind wil.

Terug in Amsterdam gaat het leven voor Joost verder, maar zijn kinderwens blijft bestaan. Joost moet dus op zoek naar een vrouw, want zonder vrouw geen kind. Zal het Joost lukken om zijn kinderwens in vervulling te laten gaan?

In de kelder van het Rijksmuseum waar hij werkt, vindt hij op een dag een heel bijzonder teken. Kort na deze vondst wordt hij ontslagen. Dit belet Joost niet om verder onderzoek te doen naar het teken. Tijdens zijn speurtocht stuit Joost op een geheim genootschap. Hij wordt lid van deze club en raakt bevriend met David. Samen proberen ze het mysterie van de tekens op te lossen.

En dan is daar nog het boek wat Joost heeft geschreven over keizer Augustus. De verkoop van dit boek verloopt niet naar verwachting. Ook wat dat betreft zit het Joost niet mee. Hij denkt erover om zijn oude nomadische leventje weer op te pakken en Amsterdam te verlaten. Maar is dat echt wat hij wil? Kan hij het maken om alles achter zich te laten?

Daar heb je vrienden voor is het vervolg op Drie vrienden, een huis (en een klusjesman). Het verhaal wordt vanuit de ik-vorm door Joost verteld. Ik heb het eerste boek niet gelezen, maar heb dat zeker niet als een gemis ervaren. Tijdens het lezen werd zo nu en dan verwezen naar het vorige boek, waardoor ik als lezer voldoende meekreeg om Daar heb je vrienden voor te kunnen begrijpen.

Ik heb echt genoten van dit boek. Het verhaal is vlot geschreven, er zit ontzettend veel goede humor in en van begin tot het eind vraag je jezelf af hoe het zal aflopen met het verlangen van Joost naar een kind. Het eind vind ik zo verrassend dat mijn hart na het lezen van de allerlaatste alinea een sprongetje maakte.

Wat ik jammer vind is dat Joost van het ene op het andere moment weer in Amsterdam was. Naar mijn idee was het verhaal over het verblijf in Rome nog niet afgelopen. De overgang vond ik erg abrupt.

De schrijfster heeft achterin het boek een dankwoord geschreven. Normaal sla ik die altijd over, maar heb dat nu niet gedaan. En daar ben ik blij om, want het is zeer de moeite waard om te lezen!

Ik weet bijna zeker dat er een derde deel aan zit te komen en dat het daarin over Kiki zal gaan. In ieder geval smaakt dit boek naar meer!