Een must Read voor de fans van Supernatural!

J. Sharpe (pseudoniem voor Joris van Leeuwen) is schrijver van verschillende mysterieuze thrillers en fantasy boeken. Toen hij op een leeftijd van acht jaar de gewone literatuur ontoereikend vond, besloot hij zelf zijn eigen verhalen te schrijven. Met succes, want met Eden heeft Sharpe ondertussen een zesde romans op zijn naam. Met zijn boek 'Gebroken Geheugen' was hij genomineerd voor de Harland Awards Romanprijs 2016, in de categorie van beste boek van het afgelopen jaar. Daarnaast kreeg hij een eervolle vermelding voor buitengewone originaliteit. J. Sharpe heeft dus al een hele carrière opzitten. Ook dit boek ‘Eden’ moet niet onderdoen voor zijn voorgangers. Eden is een roman uit het genre van apocalyptische trillers. Het boek zit ook vol met verborgen verwijzingen naar de Bijbel en het geloof. Degenen die van puzzelen houden kan proberen ze te vinden.

Het verhaal begint met een meisje, Anna, wie gehavend, vastgebonden en naakt opgesloten zit in een koude kamer. Voor haar ogen ziet ze een meisje dat sprekend op haar lijkt zichzelf neerschieten. Na een paar minuten, uren of dagen wordt ze gevonden door een jong koppeltje. Ze komt in het ziekenhuis terecht. De rechercheur die haar opwacht als ze wakker wordt, vraagt onmiddellijk welke dag het is. Vermoeid reageert Anna: “Het is ergens achter in april. Vergeef me dat ik de precieze datum niet meer weet.” De rechercheur vraagt verder achter het jaartal. “Tweeduizendvijftien”, antwoord Anna. Daar wringt het schoentje, het is immers niet tweeduizendvijftien, maar tweeduizendzeventien. Het leven van Anna neemt een vreemde wending: ze heeft geen enkele kankercel meer in haar lichaam, ook al zat ze voor ze verdween vol. Bovendien wordt ze ook nog eens beschuldigd van de moord op haar broer. Toch weet ze zeker dat ze onschuldig is, zelfs als ze een foto ziet van de dader, die trouwens sprekend op haar lijkt. Nadat ze zichzelf ontslaat uit het ziekenhuis, gaat ze opzoek naar haar ouders en zus. Na een kort tochtje vindt ze het huis van haar ouders. Opeens wordt ze opgeschrikt door een schel geluid: een alarm. De reactie van de buurtbewoners verschillen van wegrennen tot zichzelf opsluiten in hun huizen en hopen op het beste. Anna wordt binnengesleept door een vriendelijke vrouw. Net op tijd want een leger van een paar mannen loopt over straat en schieten iedereen neer die ze tegenkomen. Iedereen? Ja, echt iedereen. Na hun doortocht besluit Anna om een paar mensen mee in huis te nemen om hen te verzorgen. Op de televisie kunnen ze de Apocalyps in de wereld volgen: kernbommen werden ingezet op Parijs en Washington. Ondertussen is bijna de helft van de wereldbevolking dood of gewond.
Na een paar rustige dagen, breekt een groep van zes kinderen het huis binnen. Tot op de tanden gewapend vermoorden ze iedereen in het huis, behalve Anna, omdat ze “één van hen” is. Anna besluit om op zoek te gaan naar haar broer die aan de andere kant van het land woont. Gaandeweg ontdekt ze wat er echt met haar is, waarom ze “één van hen” is. God heeft blijkbaar een plan met de wereld, een verschrikkelijk plan, dat kun je wel zeggen. Hij heeft een heel leger van engelen naar de aarde gestuurd om in mensenlichamen te integreren. Wanneer er genoeg engelen op aarde zijn, geeft God de opdracht om de wereldbevolking uit de schakelen. Anna kan hier alles over weten: er zit namelijk één in haar gevangen (een engel met de naam Dean, voor alle Supernatural fans een leuk detail). Maar het beeld dat jij en ik waarschijnlijk hebben over deze “helpers van God” is helemaal verkeerd. Het zijn maniakale klootzakken, zoals Anna het zo mooi kan verwoorden. Is dit het einde van de mensheid zoals we ze kennen, als zelfs God zich uiteindelijk tegen ons keert?

Dit boek is uitgegeven in een tijd waar het thema “religie” soms nogal gevoelig ligt. Dit is dan geeft J. Sharpe ons dan ook mee: we moeten religie niet zomaar aannemen. Blijf steeds kritisch. Het is dan ook moedig van de auteur om net nu zijn boek te schrijven en uit te geven. De thematiek van het verhaal is dan ook brandend actueel, waardoor het ook heel interessant wordt om het boek te lezen. Wat het verhaal ook zo actueel maakt, is dat het rond het de jaren tweeduizendvijftien, tweeduizendzeventien zich afspeelt. Alles wat Anna kent, weet, voelt… is hetzelfde bij ons. Dit maakt de connectie tussen de lezer en het karakter eens zo groot. Natuurlijk geldt dit maar voor een paar jaar: wanneer het boek iets ouder wordt, geldt deze connectie misschien minder. Nog een reden om het boek nu te lezen.
Wat ook zeker opvallend is: tegen het einde van het boek worden er enkele hoofdstukken verteld door een tweede personage. Dit zorgt voor de nodige verwarring wanneer je voor de eerste keer zijn verhaal leest. Naast verwarring brengt het ook de nodige schwung in het verhaal. Aanvoer van vers bloed, zullen we maar zeggen. Door de nieuwe verhaallijn raak je je interesse niet kwijt. Het toont de situatie eens vanuit een ander standpunt.
Doordat het boek gebruik maakt van een vertellende ik als vertelstandpunt, is het in het begin van het verhaal nogal moeilijk om te kunnen volgen. Natuurlijk is dit ook de bedoeling: Anna is net zo verward als wij. De lezer weet niets meer dan Anna zelf. Wanneer je verder vordert in het verhaal wordt het wel snel duidelijk.
Wat ik zelf uit het boek heb opgestoken, is dat geloof redelijk relatief is. Je kan geloven in wat je wilt, je hebt geen bevestiging dat jou geloof “waar” is. Misschien wordt ons leven inderdaad wel bepaald door een vliegend spaghetti monster, ook al geloof jij in God en Jezus. En wie zegt dat God wel een goede persoon/geest/… is? Waarom kan God niet slecht zijn? Ik bedoel maar, je kan geloven wat je wilt, zelfs als je niet de voorgeschreven regels volgt zoals de Bijbel, de Koran, de Thora…
Doordat er veel over de relativiteit van religie wordt geschreven, en het je doet nadenken over alles wat je geloofd, is het niet de meest geschikte boek voor mensen die onvoorwaardelijk hun God en heilige geschriften volgen. Dit boek zal misschien dan wel een nagel aan uw doodskist zijn, om het een beetje cru te zeggen. Als u zich aangesproken voelt, koop en lees het boek dan niet. Ik meen het: de schrijver zelf vond het ook nodig om u te waarschuwen voordat u begint te lezen. Als u zich niet aangesproken voelt, dan bent u geschikt om aan het verhaal te beginnen, zelfs als u denkt dat religie één grote pot nat is, dat religie u niet echt dicht bij het hart ligt. Ook voor u kan dit een fijn en misschien zelfs leerzaam boek zijn om te lezen.
Wat ik nu zelf vond van het boek? Het is zeker een leuk en spannend verhaal om zo even op een mooie zondagavond te lezen. Geloof me, u bent er zo doorheen. Het leest als een trein, zelfs als u net zoals ik een paar keer moet terugbladeren om te kijken of u iets gemist heeft. Zoals ik eerder al aangaf, kan het verhaal nogal een beetje verwarrend zijn, zeker in het begin. Het start in medias res, waardoor je dus ook al niet erg veel informatie krijgt over de personages. Verwarring alom tijdens de eerst paar pagina’s, dat kan ik u wel toevertrouwen. Zodra u daar doorheen bent geworsteld, en eindelijk de personages een beetje beter kent, is het een plezier om te lezen. Het thema doet je dan ook nadenken over je eigen overtuigingen en leven. Ik kan u verzekeren dat het boek u nog lang in zijn greep zal houden, ver na de laatste pagina.