Perfect debuut

Perfecte resten, een titel die alles en niks prijsgeeft.
Ik had geen idee waaraan ik me moest verwachten.
Hoewel het eerste hoofdstuk, de proloog als het ware, gelijk de nodige spanning en vraagtekens oproept, had ik het de eerste paar hoofstukken moeilijk om in het verhaal te komen.
Nadien nam het boek me in een sneltreinvaart mee in zijn perfecte snelheid.
Mede door de schrijfstijl is het verhaal in vele opzichten perfect.
De perfecte mix tussen Koelheid, luguberheid, spanning en humor.
De perfecte setting en de perfecte personages.
De perfecte mix tussen de verhaallijnen.
De heldereid en het niets verbloemend taalgebruik zijn een perfecte aanvulling voor het verhaal.
Ik heb dikwijls op het puntje van mijn stoel gezetn.
Alleen het einde, hoewel het is zoals het hoort, is naar mijn gevoel iets te 'proper' en 'braaf.
Voor mij is het het perfecte debuut, ik kon het boek moeilijk wegleggen, ik kijk vol ongeduld uit naar het volgende deel en er is ook nog ruimte voor verbetering, om de paar schoonheidsfoutjes ( die ieder debuut zeker mag hebben) weg te werken.