Soms kan iets worden geheeld, maar niet alles.

Als Nina Frost haar zoontje van vijf jaar wakker maakt, merkt zij dat hij in zijn bed heeft geplast. “Dat kan nu eenmaal gebeuren”, zegt zij tegen hem.
Na een wasbeurt en een haastig ontbijt is Nina nog op tijd om hem naar school te brengen. Caleb Frost, vraagt aan zijn vrouw Nina hoe het met hun zoontje Nathaniel gaat. Nina’s antwoord luidt:” Niets aan de hand”.

Tijdens haar werk als hulp officier van justitie wordt Nina door een medewerkster van Nathaniels school gebeld. Er is iets aan de hand, maar wat? Oké, sommige woorden haspelt Nathaniel door elkaar, maar dat hoeft er toch niet toe te leiden dat hij nu helemaal niets meer zegt. Nina laat Nathaniel bij een dokter onderzoeken. Het onderzoek wijst op dat moment uit dat er niets fysieks aan de hand is waaruit blijkt dat hij niet kan praten. Nathaniel zou volgens de dokter lijden aan een somatoforme stoornis. De dokter stelt voor om KNO-specialist dr. Robichaud, tevens psychiater, in te schakelen.

Het bezoek bij dr. Robichaud valt Nina zwaar als zij naar Nathaniel kijkt en ziet dat hij een potlood in een poppenachterwerk wringt. Met Nathaniel in haar armen begint zij te wiegen. Woorden ontbreken om ze uit te spreken. Na een vervolgonderzoek vertelt dr. Martin Toscher aan de ouders van Nathaniel dat het er alle schijn van heeft dat Nathaniel is verkracht. Nina vraagt: ”Hoe dan?” “Met een penis, vingers of met een ander voorwerp?” “Dat weet ik niet” is het antwoord van de arts. Dan zakt Nina als een erbarmelijk hoopje in elkaar.

Zolang Nathaniel niet vertelt wie hem dat heeft aangedaan, kan een vervolging niet plaatsvinden. Toch wordt erover nagedacht wie te zijner tijd de vervolging bij een rechter aanhangig zal maken. Het kantoor waar Nina werkt is, wegens belangenverstrengeling, uitgesloten. Nina haar baas Wally Purebred, hoofdofficier van justitie, stelt Tom LaCroix, van het kantoor in Portland, voor. De schok is groot wanneer Nathaniel na veel inspanning duidelijk maakt wie hem pijn heeft gedaan. Dat blijft niet zonder gevolgen.

DE KLEINE GETUIGE (2007) geschreven door JODI PICOULT is een goed, met kennis van zaken, in elkaar gevlochten verhaal. Het gaat een kant op dat je in je stoutste dromen niet verwacht. Namelijk in de richting van een meeslepend, typisch Amerikaans juridisch conflict. Een moordzaak dat zo simpel lijkt, maar beslist niet is. En over liefde en mededogen. Soms kan iets worden geheeld, maar niet alles.