Met liefde geschreven en met zorg tot stand gekomen.

Het is koud en nog donker als Vera de Vries wakker wordt. Zij weet niet waardoor. Maar daar komt zij snel achter. Haar zoon Jonas staat midden in de nacht voor haar neus. Waar Vera op dat moment niet zo blij mee is.
Vera was vijftien toen zij Jonas kreeg. Zijn opvoeding is niet makkelijk en veroorzaakt bij haar een liefde en haat verhouding. Zijn drugs en drank gebruik vormt daarvan de basis. Als de spanning tussen hen te groot wordt, kiest Vera voor zichzelf en verzoekt zij Jonas haar huis te verlaten.

De ouders van Vera hebben het nooit kunnen verkroppen dat Vera op jonge leeftijd een kind kreeg en een ongehuwde moeder werd. Na het overlijden van haar ouders ontving Vera van de notaris het bericht dat de erfenis aan de kerk zou worden geschonken, mits Vera voor haar veertigste keurig getrouwd zou zijn. Dan zou Vera recht op de erfenis van haar ouders hebben. Vera vervloekt haar ouders die vanuit het graf haar nog steeds in hun macht hebben.

Als tien jaar werkt Vera in verzorgingshuis De Zorghoeve. Op enig moment regelt zij de opname van een beginnend demente dame. Het betreft mevrouw Kanter. De opname is noodzakelijk omdat haar man aan zijn heup geopereerd moet worden.

Op onmogelijke tijden komt Jonas bij Vera opdagen. Zo ook op een mooie dag, als Vera onder andere met mevrouw Kanter in de tuin van het verzorgingshuis zit. Hij brengt Vera in een heel lastig pakket, als zij ontdekt dat er daar iets door hem is gestolen.

Onverwacht krijgt Vera het bericht dat de heer Kanter overleden is. Meneer Kanter zou mogelijk een inbreker in zijn huis hebben ontdekt en van de trap zijn gevallen. De politie tast daarbij in het duister.
Op de meest onmogelijke momenten komt Jonas bij Vera opduiken. Ook nu weer. Jonas heeft een tas bij zich waarover hij geheimzinnig doet. Vera denkt: ”Laat het niet waar zijn.” Als zij in de tas kijkt, wordt haar vermoeden bevestigd en stelt haar voor een vreselijk dilemma.

Op de overlijdens advertentie wordt gereageerd door de zoon van de familie Kanter. Het betreft Koen Kanter. Hij woont en verblijft in Canada en is voor het overlijden van zijn moeder naar Nederland gekomen. Aan Vera wordt verzocht het bezoek aan zijn moeder te begeleiden. Als Vera hem in het verzorgingshuis ontmoet, besluiten zij elkaar te tutoyeren. Koen fluistert iets in het oor van Vera, waarbij zij de warme adem op haar wang voelt. Het doet haar blozen. Onmiddellijk herkent zij de diepe trilling in haar lichaam. Een begeerte van oerverlangen. Niet aan overgeven, neemt zij zich voor. De vraag dient zich aan of haar dat zal lukken.

Met KWADE TROUW, geeft MARION VAN DE COOLWIJK als auteur een goed beeld van wat er in de demente wereld van ouderen afspeelt. Het is met liefde geschreven en met zorg tot stand gekomen. En nog spannend ook.