Historie vooral als decor

Van der Heijdens eerste historische roman valt een beetje tegen. Delen zijn fraai geschreven, maar vooral bij het grootste deel van de vier waaruit het boek bestaat ontstaat het idee dat het werk nog niet af was. Bepaalde zaken komen op de lezer wat vreemd over. Het lijkt alsof daar nog gedeelten aan toegevoegd moesten worden, om er echt een eenheid van te maken. Het boek is ook ongewoon dun voor A.F. Th.
Ook het historische element valt wat tegen. Het sterkst zijn de stukken die gaan over de liefde tussen hoofdpersoon Sonmans en zijn bruid Sara. Het historische rond de Vrede van Nijmegen begin 18e eeuw, met op de verre achtergrond nog de brute liquidatie van de gebroeders De Witt door het volk, fungeert meer als een soort exotische setting, niet meer dan een decor zo je wilt. Of noem het de ‘couleur locale’.
Van der Heijden onderstreept dit nog eens door hier en daar een flardje oud-Nederlands aan de tekst toe te voegen, wat in het geheel wat merkwaardig overkomt.

Ergo: een interessante poging van deze grote schrijver om zich eens te wagen aan een historische roman, maar al met al niet geheel geslaagd. Gelukkig staan er heel fraai geschreven stukken in het boek en als geheel leest het zeker prettig, maar als verhaal stelt het teleur.