Roman over ongezonde verbintenissen en loslaten

Reddende Engel is een verhaal over de behoefte aan saamhorigheid en het je nuttig en nodig voelen in je leven. Sabine maakt een moeilijke periode in haar leven door als zij in aanraking komt met de Limburgse familie Gilissen. Met die familie is van alles aan de hand en de gezinsleden zijn min of meer tot elkaar veroordeeld door iets dat zich in het verleden heeft afgespeeld.
Sabine werpt zich op als reddende engel, maar zij raakt meer en meer verstrikt in de gevolgen van het familiegeheim. Ze wil weg, maar dat lukt haar niet.
De Dorrestein-elementen zijn volop aanwezig: ironie, het je ontworstelen aan benauwende relaties in de brede zin van het woord en spanning.
In de eerste bladzijden wordt direct de sfeer getekend: donker, regen, in de wijde omtrek geen mens te bekennen en een auto die zonder benzine staat. Die sfeertekening is zo goed gedaan dat je als het ware zelf op die weg staat op een late avond terwijl er niemand is die je zou kunnen bellen.
Af en toe zijn er heus wat lichtpuntjes, maar dat het in een dorp vol eigenheimers niet gemakkelijk leven is, maakt Dorrestein wel duidelijk. Het hele dorp heeft wat te verbergen en dat heeft alles te maken met de mooie Alicia, die enkele jaren geleden de rust heeft verstoord. Alles wat er gebeurt in de paar dagen dat Sabine doorbrengt in het dorp, hangt samen met de komst en het verdwijnen van Alicia.
Maar het gaat in het boek om het verwerken en loslaten, je eigen weg vinden ondanks zware tegenslag en ook over wat mensen elkaar uit liefde of door een tekort daaraan kunnen aandoen.
Zulke thema’s op de manier brengen zoals Dorrestein het doet, getuigt van grote klasse.