Onderdeel van de hitte in Kiewarra

Het is droog in het Australische plattelandsstadje Kiewarra. En dat al meer dan twee jaar. De inwoners van Kiewarra zijn bang. Voor de droogte die heel veel schade aanricht aan hun land en vee. En voor elkaar. Zeker nu een van de inwoners zijn vrouw en kind heeft vermoord en daarna zelfmoord heeft gepleegd. Leidt de droogte tot waanzin?
Aaron Falk komt na 20 jaar terug in het stadje waar hij is opgegroeid voor de begrafenis van zijn voormalig beste vriend, vrouw en kind. Liever was hij nooit meer naar Kiewarra gekomen. Hij blijft niet lang, precies lang genoeg voor de begrafenis en de volgende dag weer terug.
Het loopt echter anders. Aaron Falk werkt bij de federale recherche in Melbourne, financiële recherche. En ook al heeft hij niks met de politie in Kiewarra te maken, toch wordt hij tegen wil en dank meegesleept in het onderzoek naar de zelfmoord van Luke Hadler. Want de ouders van je beste vriend kun je niet weigeren. “Jij loog. Kom naar de begrafenis.”

Jane Harper slaagt er vanaf de eerste bladzijde in de lezer mee te slepen in de hitte en de droogte. Het is alsof de lezer zelf in de hitte staat, om zich heen kijkt en denkt: wat is hier aan de hand?
Samen met Falk in het heden en de herinneringen van anderen uit het stadje van nu wordt er steeds meer duidelijk van wat er gebeurd is. Toen en nu. En heeft het een met het ander te maken?
Door de herinneringen (die gelukkig heel goed te onderscheiden zijn van het heden) van de anderen wordt de lezer als het ware onderdeel van de gemeenschap in Kiewarra. Dat maakt het boek zo interessant, wat gaat er allemaal om in de hoofden van mensen die zo onder druk staan? Het boek is geschreven in een langzaam tempo dat goed bij de hitte en temperatuur van Kiewarra past.
Het omslag straalt trouwens ook de nodige dreiging uit en draagt bij aan de onderhuidse spanningen in het verhaal.

Falk verdient een vervolg, met of zonder de inwoners van Kiewarra.