Een nieuwe ster aan het firmament

Dit lijkt in de verste verte niet op een romandebuut maar zou zo uit de pen van een gearriveerde auteur kunnen vloeien. Ontzettend goed, beeldend en knap geschreven waardoor je je deel waant van het streng gelovige boerengezin en letterlijk de pijn voelt na de dood van hun broer en zoon. Het boek is geschreven vanuit het oogpunt van Jas die samen met haar andere broer en zus op alle mogelijke maar tevergeefse manieren troost zoeken om de pijn van het verlies te kunnen verlichten. De ouders zijn lam geslagen en zien niet meer hoe hun kinderen verpieteren daar het hen verboden is om over hun overleden broer te praten. Dat is de opmaat voor de opgroeiende kinderen alleen nog maar bezig te zijn met de dood, het geloof in twijfel te trekken (hoe kan God dit nu laten gebeuren), niet durven te praten omdat ze bang zijn dat hun ouders hen als een grote last gaan zien en daarom op zoek zijn naar een andere redder, nu hun uit elkaar groeiende ouders niet in staat zijn om die troost te bieden overmand door hun eigen verdriet. Op het troosteloze boerenerf gaat dit niet lukken. Ze zijn tevergeefs en op vaak bizarre manieren op zoek naar een weg naar de 'overkant' om hun overleden broer (en daarmee hun oude leven) terug te vinden.

Jas benoemt haarzelf, zus en broer de drie koningen:
"Sinds de dag dat Matthies niet meer terugkwam, noem ik ons de drie koningen, want op een dag zullen we onze broer vinden, al moeten we er ver voor reizen en cadeaus meenemen."

Halverwege:
"Ik leef nog, dat is het enige wat mijn ouders bijblijft. Dat we iedere dag nog opstaan, hoe trager en moeizamer dit ook wordt, is voor hen genoeg bewijs dat het goed met ons gaat: de drie koningen hijsen zichzelf wel weer in het zadel, al is het zadel allang verdwenen en zitten we gewoon op de ruwe vacht, schuren alle hobbels die we nemen tegen onze huid."

Een voorbeeld van het mooie beeldende taalgebruik tijdens een ruzie tussen de ouders:
"Met grote stappen beent hij de schuurdeur weer uit, smijt de deur achter zich dicht. Boosheid heeft scharnieren die nodig geolied moeten worden."

Ondanks de zware thematiek met bijbehorend ongemak leest dit boek juist heel gemakkelijk weg. Rijneveld heeft een geweldig boek afgeleverd! Reden genoeg om haar toekomstige werk in de gaten te houden.