Is het een kwestie van geloof?

Kate en haar zoon Christopher ontsnappen uit een gewelddadige relatie met Jerry en vluchtten samen naar het dorpje Mill Grove, in de hoop eindelijk hun rust te vinden.
Ze voelen zich al snel veilig binnen de hechte gemeenschap.
Totdat Christopher verdwijnt en 6 dagen lang niet gevonden wordt.
Dan staat hij ineens weer op de stoep. Niemand weet waar hij al die tijd is geweest en ook Christopher zelf kan hier geen antwoord op geven. Want hij weet het niet.

Uiteindelijk lijkt alles weer goed te komen en bekomen van de schrik pakken zowel Kate als Christopher hun leven weer op. Het vergaat hen zelfs zo goed dat ze inmiddels een eigen huis hebben, een baan, een leuke school, Christopher nieuwe vrienden en een leuke agent.

Totdat de aardige man verschijnt..
Wat er ook gebeurt is met Christopher, hij lijkt iets mee terug te hebben genomen na zijn 6 dagen van vermissing.

De samenvatting bevat alle ingrediënten voor een goed verhaal. De meer als 750 pagina’s beloven naast een dikke pil een uitgewerkte thriller.

Dit boek heeft mij absoluut van mijn stuk gebracht en ik ben er nog niet over uit op welke manier. Ik heb enorm naar dit boek uitgekeken, met name vanwege de lovende woorden en her en der de vergelijking met Stephen King.

Dat laatste kan ik direct al beamen, want eigenlijk al na de eerste pagina’s raakte ik volledig in de war. De schrijfstijl was warrig en vaag, maar ook uniek. Het verhaal leek alle kanten op te vliegen en ondanks de verdwijning van Christopher bevatte het wat mij betreft geen enkele spanning. Het was voor mijn gevoel traag en dat gevoel sleepte voort tot echter letterlijk over de helft. Ik ben op 5 oktober begonnen en heb het uitgelezen op 17 oktober.

Na de eerste helft van het boek, krijgt het verhaal meer context en duidelijkheid. Er komt meer spanning in het verhaal en je gaat enorm meeleven met Christopher. Wel is het onwerkelijk, omdat de gebeurtenissen die plaatsvinden te maken hebben met een jongetje dat nog veels te jong is om dit soort dingen te begrijpen. Het is griezelig maar voelt ook heel vergezocht aan.

De structuur van het verhaal was wat mij betreft wat warrig ondanks een duidelijk begin, midden en einde. Het plot was verrassend omdat het heel onzeker bleef tot aan de laatste pagina’s. Het einde was wat mij betreft gelukkig niet vergelijkbaar met King.

Wat mij betreft hadden er wel een aantal pagina’s geschrapt mogen worden. Chbosky weidt her en der zo enorm uit dat het soms echt lang wordt. Onnodig, de verhaallijn is duidelijk.

Ik ben er niet goed uit wat ik precies van het boek moet vinden. Is het origineel? Dat zeker! Is het fantasierijk? Absoluut. Moordlustige herten en kinderen, een hele stad die overal de kriebels krijgt, een griepgolf, denkbeeldige stemmen en vrienden, fantasie genoeg.
Is het een thriller? Ik vind van niet. Ik denk meer aan de richting van fantasy en SF, alhoewel de hemel en de hel ook nog een rol spelen.

Het boek zat vol zware thema’s; misbruik, mishandeling, geweld, moord, zelfmoord, psychiatrie, liefde, geloof, je kunt het gewoon niet allemaal opnoemen. Bijzonder is dat Stephen Chbosky dit zo in een verhaal heeft weten te verwerken dat het je schokt, maar niet raakt.


Personages
Dit boek bevatte zo ongelooflijk veel personages dat het bijna onmogelijk is ze allen in een recensie te bespreken.
Wat ik wel heel goed vind van Chbosky, is dat hij allen introduceert en je er geen een vergeet. Hun rollen en karakters zijn absoluut goed uitgewerkt en het is gaaf om te zien hoe alles aan het slot bijeenkomt en hoe de personages tot hun recht komen.

Kate en Ambrose zijn absoluut mijn favorieten in dit boek, mede door hun sterke persoonlijkheden. Ik kan mij niet voorstellen dat lezers van dit boek geen favoriet hebben.


Conclusie
Dit boek is absoluut een boek dat je moet lezen om er een eigen oordeel over te vormen.
Verwacht geen angstaanjagende thriller maar een vreemd verhaal met een bijzondere geschiedenis en een hoop fantasy. Maar, daarnaast wel een met een boodschap.
Want alhoewel de schrijfstijl wennen is, het verhaal soms alle kanten op gaat, is er een thema dat ongelooflijk naar voren springt en dat is het geloof.
Het geloof in de mens, tussen hemel en hel, vergeving.

De mensen zijn de poppen in dit verhaal. Maar wie trekt er aan de touwtjes?