Een heerlijke roman met een donker randje

Als Lucy samen met haar vriend Ollie kennis gaat maken met zijn familie, hoopt ze vooral in zijn moeder een warm persoon te vinden, daar haar eigen moeder al jong overleden is.
Helaas blijkt Diana niet de schoonmoeder waarop ze had gehoopt.

Diana lijkt een complexe vrouw te zijn.

Als Diana tien jaar later dood wordt aangetroffen door een buurtbewoner, blijkt al snel dat er wat vreemde zaken zijn rondom haar dood. Ze lijkt zelfmoord te hebben gepleegd en heeft ook een brief achter gelaten.

Toch zet de politie enkele vraagtekens bij haar dood en worden kinderen en hun partners ondervraagd.

Er ontvouwt zich een netwerk van onderlinge verhoudingen, geheimen en gevoelens wat dit verhaal absoluut een thrillerachtig tintje geeft.

Vooral voor Lucy blijkt niet alles te zijn zoals ze in eerste instantie heeft aangenomen.

Sally Hepworth heeft met ‘De schoonmoeder’ een roman geschreven die voor een ieder met een schoonmoeder mogelijk herkenbare gevoelens kan oproepen. Toch laat Sally ook zien dat niet alles altijd is wat het lijkt, en zien we in dit verhaal vooral ook een hoop onbegrip over en weer en goede bedoelingen die anders worden opgevat.

Het verhaal wordt geschreven vanuit Lucy en Diana. Hierbij worden ook gedeelten geschreven vanuit het verleden. Er is dus absoluut een goede opbouw en achtergrondinformatie in het verhaal aanwezig waardoor het compleet is.

Hoofdstukken zijn niet al te lang en dat in combinatie met de vlotte schrijfstijl, maakt het boek zeer prettig leesbaar.

Ook het plot is absoluut verrassend en onverwacht aangezien je aan het begin op het verkeerde been wordt gezet.

Sally heeft de thema’s rouw, moederschap en familie centraal staan en het grote pluspunt vind ik de uitwerking van de onderlinge verhoudingen en uitwerking van personages.

Het verhaal is gevoelig maar ook zeker spannend tot aan de laatste pagina!


Personages
Omdat het verhaal wordt geschreven vanuit twee perspectieven, zowel vanuit Lucy als Diana, maak je kennis met beide en hun gedachten en gevoelens.

Lucy is wat mij betreft een bijzonder personage. Wat mij in eerste instantie wel erg aan haar stoorde was het feit dat ze zich schuldig maakt aan “invullen voor een ander”. Al vanaf de kennismaking met haar schoonmoeder Diana, gaat zij uit van haar eigen gedachten en gevoelens zonder zich in haar schoonmoeder te verdiepen of dit uit te spreken. Wat mij betreft heeft zij zelf een groot aandeel gehad in de relatie met haar schoonmoeder zoals deze is.

Dit zelfde geldt overigens ook voor Diana die aannames doet zonder deze bespreekbaar te maken.

Sally heeft hiermee in het verhaal heel duidelijk kunnen maken hoe complex een relatie kan zijn wanneer dingen niet worden benoemd of uitgesproken.

Door de terugblikken naar het verleden leer je beide vrouwen goed kennen en mede door hun achtergronden ontdek je waarom zij zijn zoals ze zich gedragen. Absoluut geweldig uitgewerkt dus wat mij betreft!

Diana is mijn favoriete personage in dit boek. Ze lijkt een kille, gevoelloze vrouw, maar wanneer je leest hoe zij is opgegroeid en wat zij in haar dagelijks leven doet, krijg je respect voor haar en begrijp je haar.

Ook voor Nettie, de dochter van Diana en Tom, is in het laatste deel van het boek een hoofdstuk weggelegd. Voor mij was dit aangrijpend. Vanwege mijn eigen situatie kon ik mij goed in haar gedachten en gevoelens verplaatsen. Haar acties daarna overigens uiteraard niet. Maar de frustratie was ongelooflijk goed beschreven door Sally en dus voelbaar!

Sally heeft haar personages in dit verhaal onwijs goed uitgewerkt en hun rollen zijn duidelijk. Zeker wanneer alle onderlinge banden samen komen en puzzelstukjes op hun plaats vallen.

De band tussen Lucy en Diana vind ik absoluut het mooist uitgewerkt. Gelukkig maar, want anders zou het boek een hele andere titel hebben gekregen.


Conclusie
Sally Hepworth heeft met dit boek een verhaal geschreven vol complexe familiebanden en onderlinge verhoudingen op leesbare wijze!

Ze laat niet alleen zien dat relaties met (aangetrouwde) familieleden moeizaam kunnen zijn, maar laat ook zien dat door het verkeerd begrijpen van elkaar, of zaken niet uitspreken, men dit zelf in de hand heeft.
Het verhaal was verrassend, spannend en tot aan het einde goed uitgewerkt.
De boodschap lijkt mij duidelijk; ‘Met elkaar in gesprek blijven en dingen bespreekbaar maken’.

Ik heb onwijs genoten van deze roman met een donker randje!