Een hartverwarmend en inspirerend verhaal!

Julia besluit het roer in haar leven om te gooien na ingrijpende gebeurtenissen en gaat aan de slag als psycholoog in een verzorgingstehuis. Eigenlijk gaat ze met tegenzin aan de slag want met ouderen werken lijkt absoluut niet haar ding te zijn.
Tot dat ze haar collega’s ontmoet en de verschillende bewoners van Les Tamaris.

Een voor een stelen ze langzaamaan haar hart en lijkt zij zich steeds meer thuis te voelen. Julia ontdekt al snel dat zij niet de enige is met ingrijpende gebeurtenissen in het verleden en leert niet alleen de bewoners kennen en het leven dat zij hebben geleid, maar lijkt ook zichzelf opnieuw te vinden.
Is haar doel dan toch geslaagd? En ligt er ook nog geluk op haar pad?

De cover van dit boek is al een pareltje op zich! Het spreekt aan, trekt de aandacht en maakt dat je het boek omdraait en de flaptekst leest.

Het boek is opgedeeld in maanden. Deze delen/maanden beginnen met een prachtige en inspirerende quote. Iets dat mij meteen raakte aan het boek, vooral omdat deze quotes zo ontzettend waar zijn. Daarnaast passen de quotes ontzettend goed bij het verhaal en zijn ze absoluut met zorg uitgekozen.

De maanden geven niet echt delen van het boek aan, maar het geeft wel de tijd aan dat Julia als psycholoog aan het werk is in Les Tamaris.
Verder zijn er gewoon hoofdstukken aan het boek toegevoegd die het verhaal een duidelijk kader geven.
Absoluut pluspunt; de hoofdstukken zijn niet te lang wat maakt dat het boek heerlijk weg leest.

In het begin moest ik even wennen aan het boek. Dit had overigens niets te maken met de schrijfstijl of het verhaal an sich.
Het verhaal wordt verteld vanuit Julia en begint best pittig met de verliezen die zij heeft gehad. Ik kon mij heel erg in de hoofdpersoon verplaatsen omdat haar situatie erg dicht in de buurt kwam van mijn eigen situatie.

Ik denk dat dat ook hetgeen is waar ik aan moest wennen, het klonk mij wat depressief in de oren in eerste instantie. ‘Zelf belangrijke personen in je leven verliezen en vervolgens met mensen gaan werken die ook niet meer een heel lang leven voor zich hebben’.

Niets is echter minder waar. Door de humor van hoofdpersonage Julia voelen zware onderwerpen luchtiger aan en switcht het verhaal van een lolletje naar serieus en inspirerend.

Virginie heeft met deze wijze van schrijven absoluut een prachtige roman geschreven welke je laat lachen, een traan doet laten en vooral ook enorm inspireert.

Het verhaal heeft een duidelijke volgorde van begin tot einde en wat mij het meest verbaasde was de verrassing aan het einde. Er is een detail in het verhaal waar ik absoluut niet bij stil heb gestaan en zonder er verder vragen bij te stellen heb ik gewoon doorgelezen. Als aan het einde van het boek alles samenkomt verrast deze uitkomst je enorm! Een roman die ondanks de zware onderwerpen van verlies, rouw en ouder worden, toch een gelukzalig gevoel geeft aan het einde!


Personages
Virginie heeft met Julia een prachtig hoofdpersonage gecreëerd voor dit verhaal. Julia is een gevoelige vrouw met haar angsten en problemen, maar ze is ook grappig en sarcastisch. Ik herkende mijzelf enorm in haar persoonlijkheid terug en dat maakte dat het verhaal met vlagen voor mij persoonlijk aanvoelde.
De quotes en daarbij de gebeurtenissen die plaatsvonden hebben mij dan ook absoluut geïnspireerd.

Dit boek heeft naast Julia natuurlijk een hoop diverse personages waaronder haar collega’s in Les Tamaris, de bewoners, de kleinzoon van een bewoner, haar beste vriendin in Parijs en natuurlijk haar eigen moeder en zus.

Wat ik absoluut mooi vond was de diversiteit aan persoonlijkheden en de aandacht die Virginie heeft besteed aan elk van hen. Ze passen allemaal in het verhaal en samen hebben ze het verhaal ook echt gemaakt tot wat het nu is! Heel bijzonder! Ik heb enorm genoten van alle personages en escapades.

Helaas weet ik uit ervaring dat de ouderenzorg in Nederland niet zo goed is, maar ik hoop met heel mijn hart dat er toch nog instellingen bestaan die net zo goed voor de bewoners zorgen als Les Tamaris in dit boek!

Raphaël en zijn oma Rosa waren ook absoluut favoriete personages voor mij in dit boek. Hun band komt duidelijk over in het verhaal en het doet mij terugdenken aan mijn eigen band met mijn grootvader. Het geeft een warm gevoel!


Conclusie
Mijn verwachtingen voorafgaand aan dit boek waren voorzichtig optimistisch. Ik huiver soms bij onderwerpen die dicht bij mij persoonlijk komen.

Is het een tranentrekker? Ja hoor, ik heb ze zeker gelaten!
Is het een feel good? Wat mij betreft wel, want ik sloeg het boek met een gelukzalige zucht dicht!
Zit het verhaal goed in elkaar? Absoluut! Hier is over nagedacht en er zit zelfs een verrassing in het plot! Ik hou er van!

Virginie heeft met ‘Ooit zul je het begrijpen’ absoluut een prachtige roman geschreven met een boodschap. Deze boodschap wordt ondersteunt door diverse quotes, wijsheden van bewoners en de gedachten van Julia.

Het verhaal komt heel dichtbij, dus ik kan het mij niet voorstellen dat dit boek je niet raakt.
Het laat je lachen, huiveren, nadenken en af en toe een traan wegpinken!

Het is prachtig en leest prettig weg door de korte hoofdstukken.

Dit is een aanrader!