Recensie De moord op Roger Ackroyd

Over de auteur:
Agatha Christie (1890-1976), wie kent haar niet?
Ze heeft zeer veel titels op haar naam staan. De series met Miss Marple, met Hercule Poirot en met Tommy en Tuppence. En ook nog losse verhalen. Haar oeuvre is groot.

Ik las dat Agatha Christie door de CWA (the Crime Writers’ Association) in 2013 is uitgeroepen tot de beste misdaadauteur aller tijden. Het boek De moord op Roger Ackroyd tot de beste detective.
Alle reden om het boek te kopen en te lezen.

Over het boek:
Ik heb de pocketversie van Luitingh-Sijthoff. Het is pocketnummer 53 van in totaal 75 nummers. Zie de afbeelding hierboven!
221 pagina’s, kleine letters. 27 hoofdstukken, met elk een korte titel.
Alleen een fout op pagina 25: “… Ralph van buitengewoon knap van uiterlijk.”
Het eerste woord “van” moet “was” zijn, uiteraard.
De cover is aantrekkelijk, qua kleur en qua afbeelding, die ingrediënten van het verhaal in zich draagt.
Leuk vind ik ook de 2 plattegronden die in het boek zijn opgenomen (pag. 49 en pag71). Helaas had je die niet of nauwelijks nodig.

De korte inhoud:
Het verhaal speelt zich af in het dorp King’s Abbot.
Hercule Poirot vestigt zich daar in het pand “De lorken”. Hij woont naast de huisarts, James Sheppard, de ik-figuur in het boek, die ons het hele verhaal vertelt. De dokter woont samen met zijn praatgrage en nieuwsgierige zuster Caroline.
Voorts zijn er nog 2 belangrijke panden in Kings Abbot.
Het huis Kings Paddock: daar woonde de heer en mevrouw Ferras. Hij is een jaar geleden overleden. Volgens Caroline is hij vermoord door zijn vrouw. mevrouw Ferras sterft op 16 september: daarmee start het boek. Zelfmoord, zegt de huisarts. Teveel veronal ingenomen.
Dan het belangrijkste huis in dit verhaal: Fernley Park.
Daar woont – tot hij vermoord wordt – Roger Ackroyd. Een man met geld, maar erg zuinig.
Roger was ooit gehuwd met mevrouw Paton, die toen al een zoon had, Ralph. Mevrouw Patton heeft een drankprobleem en het huwelijk duurt vier jaar, dan heeft ze zich doodgedronken. Roger blijft met Ralph achter.
Roger heeft een schoonzus, die gehuwd was met zijn broer: Cecil Ackroyd. De broer is inmiddels overleden en schoonzus en haar dochter, Flora, verblijven ook bij Roger in huis ten tijde van de moord.
Verder is er natuurlijk personeel in huis: een butler (Parker), een kamermeisje (Ursula Bourne) een hoofd huishouding (juffrouw Russel) en Roger heeft een secretaris, de heer Raymond. Dan nog enkele dames die op enige wijze in huis helpen (kokkin, keukenmeisje, werkmeisje).
En de huisvriend: majoor Hector Blunt.
Saillant detail: het verhaal gaat dat Roger en mw. Ferras op korte termijn wereldkundig zouden maken dat zij met elkaar wilden trouwen.
Als Roger vermoord wordt aangetroffen zijn er dan ook heel veel verdachten.
Hercule Poirot, die erg met zichzelf ingenomen is, blijkt dit terecht te zijn. Hij pluist haarfijn uit hoe het allemaal in elkaar zit en komt op het eind (inderdaad – met alle verdachten om zich heen, alleen nog net niet in een bibliotheek) met een uiteenzetting hoe het is gegaan en wie de dader is. Subliem.

Mijn mening:
Hoewel ik enigszins bevreesd was dat het me allemaal te oubollig en te traag zou zijn, was niets minder waar. Zonder mobieltjes, zonder CSI-methoden, zonder DNA en met alleen wat vingerafdrukken en goed speur- en denkwerk van Poirot schotelt Christie ons een geweldige whodunnit voor.
Prachtig hoe de auteur zowel de huisarts als Poirot (via de huisarts) allerlei opties laat bespreken en overdenken zonder zich te ‘verslikken’ en iets weg te geven.
Ik ga in de toekomst nog lekker wat van dit rustige werk van Christie ter hand nemen. Het is een verademing om de personages zo weinig agressief en keurig beleefd met elkaar te zien omgaan.
Het verhaal is dan ook geschreven in 1923…
Een mooie zin, tot besluit, op pagina 130:
Gelukkig kunnen goed gekozen woorden de niet zo fraaie naakte feiten camoufleren.
5 duimen!