Recensie De vrouw in de kooi

De vrouw in de kooi krijgt van mij direct 5 duimen.
Dit boek kun je niet meer wegleggen. Het pakt je bij de proloog al bij de strot en laat je niet meer los.
Het is niet zozeer heel nagelbijtend spannend als wel erg beklemmend.
Bovendien is het speurdersduo Carl en Assad heel bijzonder. Ik ben helemaal wég van ze.
De reden waarom Merete is verdwenen was mij al snel duidelijk, maar dat maakte het niet minder leuk om verder te lezen. Enige minpuntje is dat nooit duidelijk wordt hoe Merete van de boot is kunnen verdwijnen, maar met wat fantasie kom je daar wel uit.
Het ‘postdramatisch stress syndroom’ is een goed voorbeeld van de - voor mij zo belangrijke - humor in een verhaal. Die is ruimschoots aanwezig, naast het leed en het sadistische karakter van sommigen.
Ben erg benieuwd naar deel 2 (en deel 3) van afdeling Q.