Smaakt naar meer ...

Over de auteur:
Melissa schreef twee fantasy boeken over Jeremy Jago, recent vernieuwd uitgegeven door uitgeverij “Zilverspoor”. Vervolgens waagde ze zich aan een thriller: Incognito. Dat beviel kennelijk goed, want nu ligt Virtuele tango in de winkels: een thriller. Die uitgave is mogelijk gemaakt door het inmiddels failliete “ten pages.com”. Gelukkig dat dit boek daardoor een kans kreeg, want nu kunnen we er allemaal kennis van nemen.
Naast de thrillers voor Ellessy Crime blijft Skaye overigens ook schrijven aan de reeks over Jeremy.
Melissa woont in Hoorn, met haar man en hun twee kinderen. Skaye is een pseudoniem.

Over het boek:
Het boek is opvallend van formaat. Niet alleen is het wat minder hoog dan gebruikelijk, maar het is ook minder breed. Het lettertype en de bladspiegel zijn prettig. Het telt 350 pagina’s.
De kleur is mooi onheilspellend donker en de zwarte roos op de cover is een blikvanger en speelt ook een belangrijke rol in het verhaal.
Het verhaal start met een proloog, dan volgen 40 hoofdstukken en na de epiloog nog een dankwoord. Daarna volgen de namen van de personen die op Ten Pages een aandeel in het boek hebben gekocht en zo de geboorte van het boek mogelijk hebben gemaakt.
Het verhaal speelt zich af tussen 13 mei 2010 en 23 juli 2010. Enkele hoofdstukken zijn cursief gedrukt; die zijn geschreven vanuit de dader.

De korte inhoud:
Sanne Philips en Luca Borra, beiden rechercheur bij de politie Hoorn, krijgen te maken met de verkrachting en mishandeling van en de moord op een jonge vrouw. En het blijft niet bij één dode. Er lijkt een seriemoordenaar aan het werk die de contacten met zijn slachtoffers legt via het internet.
Sanne woont samen met Mister Malibu, haar konijn. Luca is niet zo lang geleden gescheiden van zijn vrouw. Er is, vanuit Sanne, een zekere spanning in de relatie met Luca, maar is het wederzijds?
Het antwoord op die vraag komen we niet te weten, maar spanning is er meer dan voldoende in dit verhaal.

Mijn mening:
Dit is mijn eerste kennismaking met het werk van Melissa. En die smaakt naar meer.
Er zijn wat kritische noten te kraken. Zo vind ik de humor nog wat weinig aanwezig en de taalkundige missers te vaak. En ik vond dat voor de lezer op het eind wel veel informatie verborgen werd gehouden. Dan krijg je alleen een hint, maar niet de volledige informatie. Dat is een keer leuk, maar vier keer in een kort tijdsbestek vond ik niet prettig.
Dat alles mocht het leesplezier overigens niet drukken. De proloog is heftig, dus je zit er meteen goed in. Vervolgens start hoofdstuk 1 en maak je kennis met de hoofdpersonen. Het verhaal zakt eigenlijk nergens in; het gaat in een rap tempo aan je voorbij. Het is niet moeilijk om je aandacht erbij te houden; wel lastig om het boek weg te leggen. Je bent toch wel nieuwsgierig naar wat er allemaal nog gaat gebeuren.
De dader leek (!) ik al vroeg op de korrel te hebben… maar daar stak Melissa op het eind toch een stokje voor. Dat vind ik knap.
Het verhaal zit mooi in elkaar, is niet ongeloofwaardig en verrast tot en met het einde.
Ik vond het extra leuk dat het zich in Hoorn afspeelt. Sommige plekken herken je als lezer, als je Hoorn weleens hebt bezocht!

Kortom: een lekker verhaal dat smaakt naar meer. Gelukkig heb ik hier deel 2 (Verboden tranen) ook al liggen.