Recensie Mannen die vrouwen haten

Ik was wat huiverig om aan de Millenium Trilogie te beginnen. Zoveel mensen voor mij die dit al gelezen hebben en iedereen vond het maar geweldig. Dat kan toch gewoonweg niet? Mensen die zelden lezen raadden mij ineens dit boek en de reeks in zijn geheel aan...ik liep liever met een grote boog om de miniboekensectie bij de Albert Heijn heen (want ook daar lagen ze me aan te staren en zag ik ze verdwijnen in de boodschappenkarretjes van jan en alleman). Ik heb de serie kado gekregen en na een paar jaar onaangeraakt in de boekenkast te hebben gestaan, was het ineens tijd om deel 1 'mannen die vrouwen haten' op te pakken. En ik heb er geen spijt van gehad.

Het lijvige boek zit goed in elkaar, hoewel sommige zaken (de misstanden in de financiële wereld) uitvoerig worden beschreven zijn de dialogen soms wat te kort door de bocht naar mijn smaak. Het boek heeft een fijne bladspiegel wat positief bijdraagt aan de leesbaarheid en doordat de spanning vakkundig wordt opgevoerd wil je het boek al helemaal niet meer wegleggen. Het was dus zeer goed verpozen met dit boek op de bank bij de warme kachel.

Ik snap echter nog steeds niet goed hoe die hele hype nu ontstaan is. Er zijn wel meer goede spannende boeken verkrijgbaar, wat maakte deze reeks dan tot zo'n groot succes? Ik vermoed dat het niet komt door de beschrijvingn van de ins en outs van de financiele sector, of zou dat het grote publiek juist wel aangesproken hebben? Kwam die hype op ten tijde van de economische crisis? Heeft de vroegtijdige dood van de auteur hier wat mee te maken? Was er sprake van een zeer uitgekiende marketingcampagne? Of werd de markt gewoon overvoerd door het scherp geprijsde aanbod waarop veel mensen toch gewoon overstag zijn gegaan en de reeks hebben aangeschaft als hun 'vakantieboek'?
Ik blijf jullie het antwoord schuldig....