Niet helemaal voor mij..

Ik mocht voor HarperCollins De offers van Jeroen Windmeijer lezen.
Korte samenvatting:
In een gesloten gemeenschap in de buurt van het Boliviaanse Titicacameer worden in korte tijd drie kinderen vermoord. Alles wijst erop dat ze op rituele wijze zijn omgebracht. De Nederlandse student Luc en zijn vriendin Nayra raken bij de zaak betrokken. Is de uitgestorven gewaande traditie van het kinderoffer nieuw leven ingeblazen? Wat waart er rond in de mistige toppen van de Andes? In Latijns-Amerika is het christendom, dat de roomskatholieke conquistadores met zich meebrachten, diep verweven met de oorspronkelijke natuurgodsdienst. De indianen zien Moeder Aarde als een zorgzame moeder, die de mens overvloed schenkt. Offers zijn nodig om het evenwicht in stand te houden. Maar soms is wel een heel groot offer nodig… Jeroen Windmeijer opent in zijn weergaloze nieuwe thriller de anders zo gesloten wereld van de Boliviaanse hoogvlakten.
Cover:
Ik vind de cover mooi. Zachte tinten. Bijna vriendelijk. Maar, voor een thriller zou ik niet zo snel voor een zachte kaft kiezen.
Wat vond ik ervan?:
Jeroen schrijft vlot en in korte hoofdstukken wat ik dan wel weer prettig vind. De hoofstukken zijn onderverdeeld in dagboekfragmenten en terugblikken op eerdere ervaringen van Luc. Het verhaal pakt mij niet echt, het heeft me ook wel even gekost om er doorheen te komen. Ik vind dat er te veel religieuze dingen in het verhaal naar voren komen. Jeroen weet wel veel over Bolivia te schrijven en soms waan je je echt daar in die omgeving.
Ik geef het boek 3 van de 5 sterren.