Heerlijke feelgood!

Ik las uit eigen kast Thuiskomen van Jackie van Laren van Uitgeverij Boekerij.

Korte samenvatting:
Freddy van Ee is een succesvol schrijfster die met haar twee katten in een schattig dijkhuisje in Amsterdam-Noord woont. Ze houdt er niet van om in de belangstelling te staan, maar laat zich toch door haar uitgeefster overtuigen om mee te doen aan een tv-spelletje. In het panel zit ook de beroemde Nick Jacobs, een van oorsprong Nederlandse countryzanger die vroeg in zijn carrière naar de VS is verhuisd en nu in Nederland is omdat zijn moeder zorg nodig heeft. Nick en Freddy vinden, vol verwondering, iets bij elkaar waarvan ze beiden niet hadden gedacht dat het nog zou kunnen.
De half-Surinaamse Odile Norton is opgevoed door haar alleenstaande moeder Serafina, die nooit heeft willen zeggen wie Odiles vader is. Wat Odile wel weet is dat het iemand was voor wie haar moeder meer voelde dan voor de stoet bedpartners die daarna volgde. Als Serafina ongeneeslijk ziek wordt, verbreekt Odile haar toch al slechte relatie en trekt bij haar moeder in. Samen kijken ze veel naar het tv-spelletje waarin Freddy en Nick meedoen. Het valt Odile op dat haar moeder een ongewone fascinatie heeft voor Nick; zal Serafina haar zwijgen nog doorbreken voordat het te laat is?


De cover:

Ik heb alle boeken van Jackie in mijn kast staan. Dit is een van favoriete feelgood romanschrijfsters. Ik vind het mooi dat alle boeken zo op elkaar lijken van kleur.
Ook deze cover is weer mooi. Ik bedenk me meteen bij het zien van de cover; wat zou er met dat meisje zijn voorop? Gaat het boek alleen over haar of worden er ook andere personages in benoemd. Ik vind het een vrolijke cover!

Wat vind ik?:
Zoals je hierboven leest ben ik al lyrisch over de kaft. De vrolijkheid van een echte feelgoodroman spreekt mij enorm aan. Op de kaft staat als zin: Iedereen heeft liefde nodig.
Dat komt in dit boek goed ter sprake. Van mislukte relaties, naar moeilijke relaties en de knopen door hakken om aan nieuwe relaties te beginnen. Je ouders leren kennen, vrienden maken en de dood. Al vind ik deze laatste zo mooi verwoord. Dat Serafina met allemaal liefdevolle mensen naast haar bed gaat, volledig rustig, want alles is op zijn pootjes terecht gekomen.
Ik vind het heel mooi hoe alle verhalen mooi met elkaar overeen komen. Uiteindelijk is het een vast groepje met familie/vrienden. Die het gevoel hebben elkaar al heel lang te kennen, maar bij sommige is hier geen sprake van.