hartverscheurend verhaal

Susan Hillhorst heeft met Sara en Liv een heel persoonlijk verhaal geschreven over haar gezin en het grote verlies in haar gezin.
Ze neemt je mee in haar leven waar ze beschrijft waar ze haar man Jens ontmoet en hoe zij met zijn drieen met hun zoontje Nils uitkeken naar de geboorte van het nieuwste gezinslid Sara.

Wat volgt is een zeer aangrijpend verhaal over Sara die in haar korte bestaan heel erg ziek wordt, wat er met haar gebeurd in het ziekenhuis, maar ook wat dat betekend voor de rest van het gezin.
Met welke hoop maar vooral de onmacht de ouders hebben moeten omgaan.
Dit alles is door Susan zo mooi opgeschreven, dat je hun pijn kan meevoelen, ook de tranen stromen tijdens het lezen vanzelf over je wangen.
Maar ook gaat het over hoe ze als gezin weer proberen op te krabbelen na de dood van Sara.
Susan beschrijft ook met wat voor extra ongerustheid een volgende zwangerschap wordt beleefd, maar ook de onzekerheid na de geboorte van een gezond meisje Liv, vanwege eerdere ervaringen.
Maar dan herhaalt de geschiedenis zich weer.

Het is een verhaal dat vol liefde is geschreven met afwisselende hoofdstukken, het ene hoofdstuk uit perspectief van de moeder, het andere hoofdstuk vanuit Sara.

Ook worden er veel dingen beschreven, waar je zelf nooit bij stil zou staan, omdat het dingen zijn waar je als het je niet overkomt niet bij stilstaat.

Vind het erg knap dat ondanks dit heftige verhaal dat het geen zwaar verhaal is geworden, maar het is wel een emotioneel verhaal, wat je doet nadenken.

Mooi monument voor de meisjes Sara en Liv