Mooie lichte Engelse jaren bij de Cazalet's

Elizabeth Jane Howard beschrijft in haar eerste deel van de Cazalet-kronieken het leven van de familie Cazalet, 3 generaties in London en op het platteland. Het is een vrij grote familie, waarvan alle gezinnenin London wonen, maar ook een vakantiehuis bewonen in de zomervakantie. Het tijdsbeeld eind jaren 30 schetst duidelijk nog een vrij ouderwetse rolverdeling tussen man en vrouw, en zelfs tussen de jongens en meisjes is er een groot verschil te bespeuren: de jongens gaan vrijwel allemaal naar kostschool, de meisjes krijgen wel les, maar thuis door juffrouw Milliment. Een aantal mannen is al in dienst geweest tijdens de Eerste Wereldoorlog, en 2 van de 3 zijn er lichamelijk vrij gehavend uitgekomen. De derde, Edward heeft er niets aan over gehouden, behalve dat hij een affaire heeft, dat ligt misschien niet direct an de oorlog, maar misschien is het toch iets psychisch. In het begin moet je wellicht wennen aan de hoeveelheid personages, maar verder in de Lichte Jaren, valt alles mooi in elkaar. Je leert de familie echt kennen vanuit alle personen, dat is heel goed gedaan. Het is eigenlijk zo geschreven zoals he familieleven zich afspeelt, die dynamiek lees je echt terug en leest heel prettig. Je kan je echt voorstellen hoe het er in de jaren dertig aan toe ging in Engeland.
Halverwege het boek is het opvallend dat in London de vervelende gebeurtenissen zich afspelen en op het platteland lijken de leukste, lieve en de meer ondeugender zaken te gebeuren.
Aan het eind van de Lichte Jaren voel je de dreiging van de naderende oorlog, iedereen wordt bang of gelooft dat de oorlog niet nogmaals zou uitbreken, of hoopt hierop. Iedereen wacht in ieder geval in spanning af. Het lijkt mij een mooie voorbereiding op de komende delen die nog worden uitgebracht, we hebben de Cazalets goed leren kennen.