Niets is wat het lijkt in literair vernuft

Niets is wat het lijkt. Verbluft. Onheilspellend. Fascinerend. Wat is het?

Op driekwart van het boek bedenk ik dat ik niet 'Astrid' maar 'Patricia' aan het lezen ben. Even landen, bedenken.
Waar gaat dit verhaal heen? Een psychose? Waanidee? Zinsbegoocheling? Hebben we met een moord en dubbelgangers te maken? Burn-out? Trauma? Uit jeugd of later? Wat? Waardoor?

Eén ding is duidelijk als lezer heb je hier te maken met literair vernuft.

Een perfect leven, een huwelijk, een zoontje, twee topbanen waarvan de vrouw door collega's een diplomaat, een vredesduif wordt genoemd. Altijd bereikbaar. Perfectionistisch.
Totdat. 'Terwijl ik het toestel uit bad viste, doofde het scherm' - Mijn telefoon was dood.'

Weg nummers, weg contacten, weg bereikbaarheid, weg sociale leven, weg bestaan, niet bestaan. De gejaagdheid van de tegenwoordige tijd. En dan, als dit wegvalt? Vacuüm van betrekkelijke rust.

Ze verdwijnt, laat alles achter zich, wil weer terug maar hapert, bijna wel, even niet.
Herkent zich in een bericht:
'Mijn blik haakte zich vast en toen wist ik wie het was, waar het was en wanneer, en het voelde of ik uit mijn lichaam viel. Ik hapte naar adem.'
En dan durft ze niet naar haar leven terug te gaan 'Ik had te lang gewacht, zoals altijd in mijn leven.'

In fragmenten maak je kennis met het leven van de vrouw, hoe het vroeger was, de sociale klasse met tevredenheid, vriendinnen, ouders, vrienden van nu. Is je afkomst bepalend hoe je later leeft, reageert, handelt?
'Een mens zoekt naar verklaringen, het is zijn natuur, maar ik vond er geen, ook later niet. Ik vond alleen maar deze woorden, dit verhaal, van waar het begon tot waar het ophield.'

Ze blijft met raadsels zitten, want is dit dé David? Hoe zit het met die paspoortcontrole, dat gebeuren rondom het Portugese zwembad? Welke injectie?

Wel ziet ze het voorrecht van hoe ze nu woont en leeft, ze kijkt met een nieuwe blik naar het heden. Een nieuwe start.
'En waar Astrid was gebleven, was een raadsel. - Alsof Astrid een naam in een boek was, waarbij ik in de kantlijn iets geschreven had wat ik na al die tijd niet meer kon lezen.'