Leugens leugens en nog eens leugens

Soms lieg ik van Alice Feeney gaat over Amber Reynolds een vrouw die een coma heeft en in het ziekenhuis ligt, ze heeft geen idee hoe ze daar is beland.

In haar coma probeert ze zich te herinneren wat er gebeurd is, maar hoort ze ook de verhalen van haar man Paul en zus.
Wat er volgt is een verhaal dat je meeneemt naar het verleden en het heden van Amber.

Alice Feeney gebruikt korte hoofdstukken met een duidelijke tijdsaanduiding zodat altijd duidelijk is of je in het heden of het verleden zit.
De korte hoofdstukken hebben ook een makkelijk taalgebruik waardoor het makkelijk leest.

Het duurde even voordat het boek mij totaal te pakken had, maar toen dat zo was liet het niet meer los.
Tijdens het lezen krijg je al vrij snel een idee van dat het zo zit, maar Alice Feeney blijft je op het verkeerde been zetten tijdens het lezen.
Dit doet ze door het web van leugens om de personages heen, die ze heeft gemaakt, passender kan de titel dus niet zijn.
Knap gedaan door de schrijfster zodat het voor de lezer heel lang onduidelijk is wat nu een leugen is, of wat nu de waarheid is. Zelfs als het boek al uit is ben je nog aan het denken wat nu de waarheid was of niet.