heftig eerlijk

Nic Stone heeft met Wat zou Martin doen een boek geschreven, waardoor er bij sommige mensen echt hun ogen van open gaan.
Zelf groeide ze op in de buitenwijken van Atlanta Georgia , waar ze samenleefde met veel andere culturen.
Die verschillende culturen komen weer terug in haar verhaal.

Justyce zit op een soort van blanke school, waar hij samen met zijn vriend Manny en debatmaatje Sarah-Jane in de klas zit.
Als Justyce op een dag naar huis gaat en zijn knipperlicht vriendin Melo naar huis wil brengen, wordt hij staande gehouden en gearresteerd door de politie, die hem alleen op de korrel hebben vanwege zijn etniciteit, hierdoor merkt Justyce dat hij toch niet hetzelfde wordt behandeld, en merkt hij dat er veel discriminatie en rascisme is.
Hij besluit om het een soort van zich af te schrijven brieven te schrijven aan Martin Luther King, deze brieven geven hem een uitlaatklep.

Nic Stone heeft met dit boek een verhaal verteld, dat eigenlijk ook gewoon verteld moet worden, geinspireerd door het politie geweld en de onterechte arrestaties door de politie op zwarte jongeren.
Iets waar je als je opgroeit in een klein dorpje als blank meisje in Nederland helemaal niks bij kan voorstellen.
Daarom zijn dit soort verhalen ook zo belangrijk.
De stijl van Nic Stone is niet heel ingewikkeld, met simpel taalgebruik, korte hoofdstukken, afwisselend met de brieven aan Martin Luther King die je een beter gevoel krijgen hoe het is voor Justyce om op te groeien in deze wereld, maar vooral wat het met hem doet, nadat hij is gearresteerd.
Maar ondanks de simpele manier van schrijven, of misschien juist wel daardoor hakken de gebeurtenissen er keihard in, het is een hartverscheurend verhaal, want wat zijn wij als mensheid gewoon slecht en gemeen tegen andere culturen, etniciteiten etc. In die zin hoop ik dat dit boek veel gelezen wordt en mensen hun ogen openen, we moeten het toch allemaal met zijn alle doen.
Fijn dat Nic Stone zich op een positieve manier heeft laten inspireren op de reeks waargebeurde incidenten waarbij ongewapende Afrikaans-Amerikaanse tieners werden doodgeschoten.
Wat ik extra speciaal vind is dat ze daardoor dit heeft geprobeerd in een verhaal te gieten, samen met de gedachtengoed van Martin Luther King. Waar ze zeker is in geslaagd.