We doen wat we kunnen

We doen wat we kunnen is het tweede boek van Lykele Muus, een boek wat al veel aandacht heeft gekregen in tvprogramma's. Doordat hij zelf over het boek vertelde op tv was ik eigenlijk wel erg benieuwd naar dit boek. Heeft dat allemaal invloed gehad op de leeservaring?

Het verhaal gaat over 2 stellen die allebei een dochter hebben met wie ze op vakantie zijn in hun gezamenlijke vakantiehuis in Zeeland als er dan een ongeluk gebeurd waar Madelon en Elisa bij betrokken zijn en beide in het ziekenhuis liggen merk je dat de onderlinge relaties op scherp liggen.

De nadruk van dit boek ligt op de ouders, hoe zij met elkaar omgaan, hoe sterk hun vriendschap is.
Het zijn dan geen personages waar je erg warme gevoelens voor krijgt. Toch wil je tijdens het lezen weten wat het met ze doet, hoe ze met elkaar omgaan na het ongeluk. Maar ook hoe verschillend mensen reageren als er iets naars gebeurd. Ze maken dan keuzes die je waarschijnlijk zelf niet zou maken..
Het is Lykele Muus goed gelukt om je na te laten denken over grote dilemma's, hoe bepaalde omstandigheden alles voor je kunnen veranderen en dat we allemaal verschillende zijn, gelukkig maar.
De titel is ook heel toepasselijk hoe moeilijk het soms ook is, uiteindelijk doen we altijd wat we kunnen.

De schrijfstijl was heel fijn, de korte hoofdstukken waren ook heel fijn, je hebt tijdens het lezen wel het idee dat je er dicht bij stond.
Enige nadeel was dat het soms niet helemaal duidelijk was over welk ouderpaar het nu ging. Ging soms erg snel over van de een naar de ander.
Het is een verhaal wat je eigenlijk gewoon achter elkaar door moet lezen, dan grijpt het je het meeste denk ik.


Het boek wordt verfilmd. Daar is dit een heel fijn verhaal voor denk ik, dus ik ben benieuwd hoe de personages Van Tom en Gwen, Danny en Esther dam overkomen.