In dit zesde deel van de Wallander reeks wordt Ystad, een paar maand na het einde van het vorige boek weer opgeschrikt door een aantal gruwelijke moorden. Kurt en zijn collega's moeten weer alle zeilen bijzetten om de slachtoffers, allen alleenwonende mannen van middelbare leeftijd, aan de moordenaar de kunnen linken.

Mankell slaagt er weer in mij als lezer tot op het laatst te boeien met het plot en vooral door zijn realistische beschrijving van het onderzoek en de beweegredenen van de dader. Zijn vertelstijl is zo onderhoudend dat je het boek moeilijk kan wegleggen, terwijl er eigenlijk weinig actie in het verhaal zit. Maar het realisme, de diepgang van de hoofdpersonages en de maatschappelijke kritiek - deze keer zijn de burgerwachten onderwerp van zijn verbolgenheid - maken het boek weer tot een topper.

Wel stelt het mij teleur dat de structuur van het verhaal quasi een copie is van zijn vorig boek Dwaalsporen: enkel de dader en het motief zijn aangepast en het verloop van het onderzoek is wat op punt gesteld.

Samengevat: op zichzelf is het weer een boek van superieure kwaliteit, maar in de reeks verliest het wat van zijn glans door de opvallende gelijkenis met zijn voorganger.