laatste deel Cromwell trilogie

De spiegel en het licht, het derde boek in de trilogie van Hilary Mantel is commercieel gezien een goede zet.
Waar het eerste boek, Wolf Hall, de lezer wist te boeien van de eerste tot de laatste bladzijde is dit met ‘De spiegel en het licht’ zeker niet het geval. De lezer wordt keer op keer rond de oren geslagen met herhalingen van eerdere gebeurtenissen. Commercieel gezien, wederom, een goede zet zodat het boek ook als alleenstaand boek kan gelezen worden. Jammer genoeg is het daarvoor te oppervlakkig geschreven.

Hilary Mantel maakt gebruik van de tegenwoordige tijd die hoegenaamd niet past in dit verhaal. Het geeft alleen maar stof tot verwarring. Zo gaat zij herhaaldelijk de gedachten van Cromwell op papier zetten, dikwijls voor de lezer irrelevante gedachten. Cromwell’s mijmeringen over de fouten die hij gemaakt heeft in het verleden en het onrecht dat hij anderen heeft aangedaan beslaan meerdere bladzijden.
Het contrast inzake menselijkheid en objectiviteit dat zij aan de verschillende personages geeft kan niet groter zijn. Waar Cromwell zo menselijk mogelijk wordt voorgesteld worden bij de anderen vooral hun gebreken en slechte kanten belicht. Hierin is ze zeker niet subjectief.