Anna; een troosteloos vooruitzicht

Met het boek Anna schept Niccolo Ammaniti een wereld zonder volwassenen. Ook Anna en haar broertje Astor zijn hun ouders kwijt. Op Sicilië, de plaats waar het verhaal zich afspeelt, is het Virus ook geweest. Door het Virus krijgen kinderen die in de puberteit komen rode vlekjes, als eerste teken van de ziekte waaraan ze zullen overlijden. Er zijn geruchten van een medicijn, maar over het algemeen is er geen prettig vooruitzicht voor Anna. Toen haar moeder overleed, kreeg Anna de taak om voor Astor te zorgen. Om haar daarbij te helpen kreeg ze van haar moeder een schrift met daarin alles dat belangrijk was om te weten. Of het ze ook echt lukt om te overleven is nog maar de vraag...
De sfeer in het boek is een beetje eenzaam. Er zijn weinig mensen en het lijkt wel of het ruige Siciliaanse landschap haast verlaten is. Batterijen en voedsel zijn erg schaars en waardevol geworden. Veel waardevoller dan bijvoorbeeld een auto, die het waarschijnlijk toch niet meer doet. Anna speelt zich af in de toekomst. Het heeft mij aan het denken gezet hoe het zou zijn als er geen volwassenen meer zouden zijn. De hele maatschappij zou instorten en je zou alleen nog maar aan eten kunnen komen door dat te vinden of te stelen. Hopelijk breekt het Virus nooit in het echt uit...
Anna deed mij eerst wel een beetje aan het boek Gone denken, maar eenmaal begonnen met lezen was dat niet meer zo. Nog een pluspunt: Doordat de schrijfstijl erg realistisch is, is het makkelijk om je te verplaatsen in Anna. Wat ik wel jammer vond is dat Anna niet gelijk een ik-kan-echt-niet-meer-stoppen-met-lezen-boek is. Daar bedoel ik mee dat het niet heel erg makkelijk is om gelijk in het verhaal te komen (vond ik).
Conclusie: Ik raad Anna aan omdat het een speciaal boek is en het je aan het denken zet. Ik vind het verhaal en de uitvoering erg mooi. Als je aan het begin van het boek nog niet helemaal overtuigd bent, lees dus vooral door!
Roos van Herrewegen, 13 jaar.