Verhalen met karakter

De verhalenbundel De moord op Margaret Thatcher heeft met name door het laatste verhaal, waar de bundel zijn naam aan ontleend, veel stof doen opwaaien door de karaktermoord op de 'iron lady'.
Mag dat in fictie? Ja, dat mag in fictie, want daar is het fictie voor.
Het laatste verhaal is niet het beste; dat is het eerste 'Sorry dat ik stoor'. Als lezer word je net als de vrouwelijke hoofdpersoon behoorlijk paranoïde van het leven in een land als Saudi-Arabië. Het grijpt je behoorlijk naar de keel en dat alles ondanks of misschien wel dankzij het grote hart van de hoofdpersoon. Het verschil in cultuur maakt dat mensen elkaar faliekant misverstaan.
Mantel weet het juiste woord te treffen en haar zinnen lopen als ge-oliede raderen in een fantastisch leesbaar verhaal.
De verrassende eindes doen de verhalen geen goed; die eindes zijn soms te abrupt (Wegens mishandeling), soms net iets voor de hand liggend (Wintertrip), of vaag (De moord op Margaret Thatcher).