Het gezin van Vincent van Gogh

Een goed en gedegen geschreven boek is dit, eigenlijk de biografie van het gezin Van Gogh, met een lichte nadruk op de zussen.
Een populair-wetenschappelijk, kunsthistorisch verslag van een onderzoek. Populair, omdat niet ieder feit vergezeld gaat van een wetenschappelijke noot. Verlinden verantwoordt dat achterin. Dat is prima. Maar gelukkig wel met veel letterlijke citaten uit brieven, voor ‘des couleurs locales, temporales et culturals’ .
Veel mensen zullen wel al iets weten over het leven in de 19e eeuw, maar ook voor mij waren er veel nieuwe feiten. Het is interessant te weten hoe dat nu functioneerde, zo’n domineesgezin, dat toch om de zoveel jaar verhuist naar een andere gemeente; hoe de opvoeding en educatie met name van kinderen niet eenvoudig was; financieel maar ook gezien de afstanden en de slechte infrastructuur omdat nog niet ieder dorp vervolgonderwijs kende. Dat dat voor meisjes in dit gezin ook gold. Dan zijn kostscholen een uitkomst, al ken ik zelf ook verhalen van mensen die op kostschool gestuurd werden omdat hun ouders dat wel zo makkelijk vonden.

Verlinden stipt in het voorwoord aan dat Wil, de jongste dochter misschien lesbisch was. Hij komt daar niet op terug. Waarschijnlijk omdat feiten en bronnen daartoe ontbraken. Jammer is het wel. Hij had van mij best een beetje mogen fantaseren, op voorwaarde dat hij dat zou aangeven en ik weet zeker dat hij dat gedaan zou hebben.

Ik heb best genoten van dit boek, maar Vincent speelt altijd een te grote rol op de achtergrond mee, en soms niet eens op de achtergrond.

De noodzaak om dit boek te schrijven, over de zussen van Vincent, wordt mij niet duidelijk. Ik geloof dat ik zelf het boek misschien Het gezin Van Gogh had genoemd, want die focus heeft het boek voor mij meer dan louter de zussen, al hebben de zussen veel langer geleefd dan hun broers.