De van Goghjes

Het boek begint al goed. Er wordt in de inleiding en hoofdstuk 1 uitgebreid vertelt hoe de familieverhoudingen liggen. Dat kwam voor mij erg fijn over. Dan heb je tenslotte een beetje houvast voor de rest van het boek. De kinderen van Gogh kregen al een goede meertalige opleiding en werden naar de maatstaf van toen al modern opgevoed, ook de meisjes. De relatie tussen ouders, broers en zussen was, zeker in hun jonge jaren, erg goed. En de ouders hebben een grote invloed op de kinderen. Zelfs als die in het buitenland verblijven. De ouders blijven de kinderen steunen, helpen, en ook opzoeken, als daartoe gelegenheid is. Het reizen gaat in die tijd ook gemakkelijker door de komst van reizen per spoor en de stoomboot. Hiervoor worden bruggen aangelegd, zodat de reistijd veel korter wordt.
Het valt op dat niet alleen Theo of Vincent, maar ook meerdere familieleden aanleg hebben voor kunst. De familie Carbentus heeft al kunstzaken in binnen-en buitenland. De aanleg voor kunst is waarschijnlijk aangeboren.
Het boek beschrijft duidelijk de lichamelijke en geestelijke toestand door de jaren heen van elk familielid, dus niet alleen van de zussen. Er worden uitgebreid brieven naar elkaar gestuurd met alle wetenswaardigheden. Ook met vriendinnen hebben de zussen Anna en Wil een uitgebreide briefwisseling. Daarin komen meer hun verlangens en wensen in voor. Het lijkt of ze zich in deze brieven meer durfden te uiten. Via die uitgebreide onderlinge correspondentie komen we veel te weten over het gezin van Gogh, hun wensen en verdrietjes, ook wel een paar roddeltjes. En mooi bijkomend is het, dat ook Vincent aan de orde komt en Theo, een niet onbekend lid van het gezin.
De levens van de drie zussen lopen erg uiteen, zoals vaak in een gezin.
De auteur, Willem-Jan Verlinden, heeft er een mooi boekwerk van gemaakt met prachtige foto's van gezinsleden en bekenden. En van schilderijen van Vincent. Door het boek is het leven van de fam. van Gogh meer bekend voor me geworden. En dat is ook bedoeling van een biografie.