Mae, wat wil je?

Mae Holland krijgt eindelijk een baan waar ze trots op is. Van het plaatselijke bedrijfje waar ze eerst werkzaam was, stapt ze over naar ’s werelds grootste bedrijf: De Cirkel. De Cirkel is hetzelfde als Google, Facebook en Twitter bij elkaar en is dé zoekmachine van het moment. Op de campus - zoals ze het bedrijventerrein noemen – zijn, naast duizenden uitvinders, ook tennisbanen, sportscholen, fonteinen, uitgaansgelegenheden, een hotel en meer. Mae begint als helpdeskmedewerker, maar weet in no time promotie te maken en de carrièreladder te bestijgen. Echter is zij niet de enige, want ook De Cirkel zelf maakt zich klaar om de wereld te veranderen.

Met het logo van De Cirkel op de voorkant, springt De Cirkel naar je toe. Het verhaal begint bij het begin; de nieuwe baan van Mae, die ze in de wacht sleept met dank aan haar beste vriendin Annie. Mae had een afschuwelijke hekel aan haar vorige baan en al helemaal aan de met jute bekleden wanden van haar oude kantoor. Gelukkig mag ze nu op de campus aan de slag. Eenmaal hier aangekomen blijkt dat haar kantoor uit niets minder bestaat dan een dikke, kubusvormige monitor en behang van jute. Mae barst in huilen uit, tot ze erachter komt dat dit een grote grap is. Al snel begint ze aan het echte werk.
     Met een beetje moeite en goede aandacht is het verhaal prima bij te houden. Dit is met dank aan de mensen die Mae moeten inwerken of die haar van alles uitleggen, want ze vergeten telkens de informatie te geven die Mae nodig heeft. Zo begint Mae met één beeldscherm om haar werk op uit te voeren en wordt dit al gauw uitgebreid met meerdere beeldschermen. Tijdens de uitleg van het vierde beeldscherm krijgt ze te horen wat het nut ervan is. De uitleggever loopt weg, maar vloekt en komt terug om nog iets anders belangrijks uit te leggen. Dit gebeurt vaak, maar het is een slimme manier van Eggers om de lezer niet meteen midden in de bult informatie te gooien.
     Het is jammer dat er zo goed als niets gebeurt in het hele verhaal. Eigenlijk bestaat het hele boek uit Mae, die voornamelijk aan het werk is of over de campus loopt. Het voordeel is dat de campus zo groot is en de inhoud van het werk zo divers is, dat het niet oersaai is om te lezen. Toch gebeurt er niets. Meer dan tweederde deel van het boek bestaat uit informatie die Mae krijgt tijdens het inwerken, of die Mae op een andere manier opdoet. Informatie over hoe het puntensysteem op de helpdesk werkt, of over waar De Cirkel op dit moment mee bezig is. Op zich is dit interessant genoeg om door te lezen, maar meer dan dat is het niet.
     De Cirkel is met een heleboel dingen tegelijk bezig. Een van deze doelen is om de privacy af te schaffen. Een ander project is PastPerfect. Via dit project worden alle beschikbare foto’s gescand op zoek naar locaties of gezichten die overeenkomen met andere beschikbare beelden van familie, zodat de familiegeschiedenis van een desbetreffende persoon uit de doeken gehaald wordt. Mae is jaloers als Annie gekozen wordt als proefpersoon. Echter komt deze jaloezie uit het niets. Niet eerder heeft Mae laten blijken dat zij proefpersoon wilde zijn, tot Annie het is en Mae nogal narrig wordt. Het is moeilijk hoogte van Mae te krijgen, zowel met betrekking tot wat ze wil op gebied van werk, als wat ze wil in de liefde. Ze is tegelijkertijd bezig met haar ex, met de te makkelijke mede-Cirkelaar Francis en met de mysterieuze Kalden. Mae, wat wil je? Je bent transparant, maar zelfs aan de lezer uit je je gevoelens niet.