Irritant

Sophie Kinsella is een prachtige schrijfster in haar genre, ze beschikt over een vlotte pen en ik vind haar boeken doorgaans vermakelijk. De tennisparty echter deed weinig voor me. Niet alleen konden de personages me stuk voor stuk weinig interesseren, het plot was slap en op plekken zat er zelfs weinig vaart in. Slappe plotten kan ik door de vingers zien bij een chicklit, weet waar je aan begint. Maar als het verhaal niet doorloopt, juist bij een chicklit, is dat geen goed teken. Ik ergerde me groen en geel aan de gang van zaken, en het eind was nog het ergste van alles. Vlak voor het einde heeft iedereen ruzie maar daarna, als donderslag bij heldere hemel, heeft iedereen opeens sympathie voor elkander en is het eind goed, al goed. Het concept ‘tennisparty’ klinkt mij sowieso niet boeiend in de oren, maar er had zoveel meer in gezeten. Mocht je nog eens zin hebben in een lekkere chicklit, laat dit boek dan links liggen en trek een Jill Manselltje uit de kast of één van de Shopaholic-delen.