Mwah

Thrillers lees ik eigenlijk maar sporadisch, maar ik vond Gone girl een verrassend goed boek. Ik begon dan ook met een fris optimisme aan Dark places. En ja het verhaal was in grote lijnen origineel en verfrissend.


Maar het was ook ongeloofwaardig en losse onderdelen waren clichématig en voorspelbaar. Niet alleen bepaalde scènes vond ik ongeloofwaardig (15jarigen die ritueel koeien slachten???) maar ook de schrijfstijl deed me af en toe een beetje in elkaar krimpen. Bij vertaalde boeken is het altijd wel de vraag of dit aan de vertaling ligt of aan de schrijfster, dus dat wil ik nog wel voor lief nemen. Feit is wel dat ik de vele verwisselingen van perspectief storend vond, terwijl dat in veel romans juist heel functioneel is en goed uitpakt. Pas op het eind wilde ik echt weten hoe het zat, daarvoor was ik een onverschillige lezer. Lijkt me niet de bedoeling van een thriller. Uiteindelijk zat ik er toch wel helemaal in, maar dat is te laat. Ook bijna alle personages irriteerden me as fuck, ik had bijna eigenhandig Michelle de nek omgedraaid. Zo passief ook die hele familie Day, je zou bijna bewondering krijgen voor Runner.


Nee, ik vond dit niet echt een aanrader. Wel moet ik toegeven dat het lekker weg las en op het eind kon ik het ook niet wegleggen, dus dat is misschien wel wat waard.