Smerig goed

Prachtig. Episch zelfs. Wat mooi verteld ook, het bouwt zich echt op en werkt naar een grootse, spectaculaire eindscène toe. Ja ook walgelijk, het treedt erg in detail over misbruik met kleine jongetjes en dat is niet makkelijk om te lezen, zeker niet. Het is viespeukerij en dat straalt er ook van af, nergens wordt er ook maar de suggestie gewekt dat het normaal of begrijpelijk is. Dit verhaal heeft zoveel, geen gemiddeld liefdesverhaal. Moet hier nog even van bijkomen.


Ergens had ik wel verwacht dat dit boek me zou bevallen, zoveel positieve stemmen zijn zelden fout. Toch moest ik er even inkomen, een pagina of vijftig lang. Het taalgebruik viel me tegen, prachtig maar taai, ik moest me echt focussen. Ik lees vaak tijdens het treinen en kijk dan soms met een schuin oog naar buiten maar dat kon nu zeker niet. Maar het wende, waar ik eerst dacht ‘jeetje dit is wel hardcore literatuur‘ dacht ik al snel ‘wow, wat bijzonder, dit’. Eerst snapte ik ook niet waar het precies heen ging met het boek, waar het plot toe leidde. Gaandeweg werd het door terugblikken en gedachtenflarden steeds duidelijker en las het soms zelfs een beetje weg als een thriller. Personages worden met weinig woorden neergezet en zowel kleine als grote mensen worden geloofwaardig weergegeven. Ook een kunst.


Geen minpunten aan dit boek eigenlijk, alleen dat hij op het einde uit zijn kaft viel. Zware literatuur, ha ha ha. Weet niet of hij verkeerd gelijmd was of ik zo driftig heb zitten lezen, maar het maakt ook niet uit. Ik ga met dit boek nog veel mensen om hun oren slaan, als eerste mijn ouders. Maar zachtjes, niet houterig.