Het meisje zonder naam

Door de cover en de achterflap was ik geinteresseerd geraakt in dit boek. Meestal lees ik thrilllers,met zo nu een dan een roman tussendoor,dit boek heeft mij aangenaam verrast.
Het is wel een dik boek,maar dat is geen probleem het blijft boeien en zakt nergens in.
In het meisje zonder naam volgen we Lisa, ze is dertien jaar, woonachtig in Duitsland samen met haar vader, haar moeder en haar oudere broer Martin die blind is. Omdat de oma van Lisa Joods is wordt de familie ook aangemerkt als Joods, ze worden uit hun woning verdreven.Lisa haar vader is opgepakt door de Gestapo en niemand weet waar hij is. Op het laatste moment weet Lisa haar moeder een plekje op een van de kindertransporten naar Londen voor Lisa te bemachtigen
Lisa wordt liefdevol opgevangen door Naomi en Dan, Lisa raakt bevriend met twee klasgenootjes, Heinrich ( Harry)en Hilda. De moeder van Hilda nodigt Lisa vaak uit , op deze manier leert ze de taal vlot spreken. Met Harry heeft ze een speciale band, ze zaten namelijk op dezelfde trein die hen richting London bracht, ze komen beiden uit het plaatsje Hanau.
Lisa doet het goed op school, en gaat er regelmatig op uit met Harry.
Tijdens een van Lisa en Harry’s uitstapjes moet Lisa alleen naar huis omdat Harry nog wat zaken moet doen in de stad. Lisa heeft van Harry geld gekregen voor de bus en kan dus in een keer naar huis reizen. Helaas is er dan net een luchtaanval en moet de bus stoppen en de chauffeur adviseert alle passagiers naar de dichtstbijzijnde schuilkelder te gaan. Lisa duikt een portiek in. Ze wordt gevonden door reddingswerkers, de man die half over haar heen ligt is dood, ze krijgt een kaartje opgespeld dat ze Smith heet, zo heette de overleden man, hij had namelijk zijn identificatie bij zich, en Lisa niet.
Als ze weer bijkomt, ligt ze in een ziekenhuis, ze heeft geheugenverlies en een gebroken arm. Wat hierna volgt is een zoektocht van beide kanten. Zowel Naomi en Dan en Harry zoeken naar Lisa. Als Lisa haar geheugen terug heeft gaat ze ook op zoek naar hen. Stap voor stap komt Lisa steeds meer te weten over de mensen en hoe het is ze vergaan de afgelopen jaren.
Ik heb wel een beetje moeite met de schrijfstijl,een beetje eenvoudig en doet mij denken aan een jeugdboek,en soms erger ik mij daaraan,maar als je je daar over heen zet is het een prachtig boek!
Ik kende de auteur niet,maar ga nu eens op zoek naar de andere boeken.