Het boek van verbanden.

De muze, van Jessie Burton. Dit boek heeft eigenlijk geen verhaal, maar heeft er twee. In het boek zijn er verschillende hoofdstukken die worden afgespeeld in 2 verschillende tijden. Het volgt verschillende personages, met ieder een verhaal. Ik vond het op het begin moeilijk om door het boek te komen. Natuurlijk is er altijd eerst het ontdekken van de wereld, het ontdekken van de personages, dus er gebeurde nog niet zo veel. Dat vind ik jammer, want als ik er sneller doorheen was gegaan had ik het boek meer sterren gegeven. Toch snap ik heel goed waarom er op het begin niet veel gebeurde, je moet eerst de personages goed leren kennen en ze gaan begrijpen. Zoals ik al zei, switched het verhaal van het ene tijdstip naar het andere. Ik weet niet of ik dat normaal fijn zou vinden, maar dit werkt in het boek juist fantastisch. Ik wilde allebei de verhaallijnen even graag lezen, wat heel goed is, anders zou ik niet genieten van het ene deel omdat ik de hele tijd het andere deel zou willen lezen. Eerst lijkt het echt of het 2 compleet verschillende verhaallijnen zijn, maar naarmate je verder leest in het boek, kom je erachter dat er zoveel meer achter de personages zit, en dat eigenlijk alles met elkaar is verbonden. Dit verhaal heeft wel een mysterieuze vibe, wat ik leuk vind. Je bent altijd op je hoede of je niks belangrijks mist, aan het kijken of je al kan voorspellen wat er gaat gebeuren. Ik dacht dat ik veel kon voorspellen. Op het begin was dat ook zo, maar op het einde waren er zeker weten dingen die ik niet had verwacht. Dat vind ik altijd wel leuk aan een boek.

Wat ik uiteindelijk vind, is dat het een moeilijk boek is om in te komen, maar als je eenmaal in het verhaal zit is het heel goed. Je leest in een bepaalde sfeer en er zijn veel misleidende dingen. Je wordt omringt door kunst, relaties en vooral prachtige vriendschappen. Soms is het niet altijd wat je denkt, en is de wereld niet altijd even eerlijk.