Bewonderenswaardig vrouwen

Ik heb gezien dat er al veel recensies te lezen zijn over dit boek. Toch hoop ik met mijn recensie een ander blik te werpen op dit vierde deel van de zeven zussen serie.

Net zoals veel anderen leek deze zus mij het minste interessant om te lezen. Door schrijfster Lucinda wordt CeCe negatief beschreven. Toch was ik aan de ene kant best wel nieuwsgierig naar deze zus. Want wat is de reden dat CeCe zo'n negatief zelfbeeld heeft op zichzelf? De verklaring die door schrijfster Lucinda is te lezen is dat het vooral kan worden gezocht bij de dyslexie van CeCe. Het zorgt ervoor dat CeCe weinig zelfvertrouwen heeft over zichzelf. Het gaat toch ten slotte niet lukken om met dyslexie een goede toekomst op te bouwen aldus CeCe. Dit verdriet dat CeCe hierom heeft is in mijn ogen in de reden waarom CeCe af en toe kan worden beschouwd als het verwende nest van de zeven zussen. Al verdwijnt dit beeld geheel na het lezen van dit boek. Ze heeft weer zelfvertrouwen in zichzelf.

Ondanks dat CeCe niet het idee heeft dat zij talent heeft om kunstenaar te worden (want CeCe is gestopt met de kunstacademie). Komt CeCe erachter dat zij deze passie voor kunst ook met haar voorouders deelt. Aangespoord door de familieleden en vrienden die zij in Australie vind besluit zij haar liefde voor schilderen weer op te pakken. In dit land komt zij er ook achter waarom het al die jaren niet lukte om vol met passie te schilderen. Ook in Australie neemt zij een drastisch besluit over toekomst die ervoor zorgt dat haar toekomst in Londen veranderd.

In dit boek vind ik meer dan andere delen dat het feministische tintje meer aanwezig is. Ik twijfel alleen of het beeld dat Lucinda schetst over haar voorouder Kitty Mercer niet helemaal betrouwbaar is. (Spoiler) Zo neemt Kitty Mercer naar het overlijden van haar echtgenoot het bedrijf over. In deze tijd was dit niet echt gebruikelijk dat een vrouw aan het hoofd stond van zo'n mega bedrijf. Ik twijfel echter of het percentage geld dat de mannen een reden vonden om toch te blijven. Maar aan de ene kant was Australie een strafkolonie tijdens/voor de tijd dat Kitty er woonde. Dit zorgde ervoor dat er veel criminielen naar dit land werd gestuurd. Dit beeld dat hier voor wordt geschetst is ook te beschreven in dit boek van Lucinda. Dit kan er natuurlijk wel voor gezorgd hebben dat eerder dan in het ''beschaafde'' Europa man-vrouw denkbeelden zouden zijn veranderd. De populatie die vertrok naar Australie groeide elke dag wat er natuurlijk voor zorgde dat de banen die in Australie te vinden waren naar loop van tijd minder werd.
Daarnaast speelt natuurlijk wel mee dat Australie natuurlijk de outback was. Er was weinig te vinden dat alleen woestijn. Om huizen te bouwen moest er natuurlijk geld worden verdiend en waar kan dat dan beter dan in de parelindustrie? Parel waren er natuurlijk in overvloed en enige kennis hierover te hebben hoefde natuurlijk niet.

De verhaallijn over de echtgenoot van Kitty en zijn tweelingbroer was in mijn ogen wel een beetje voorspelbaar. En na het lezen van meerdere boeken had ik enigzins wel een beetje verwacht met wie Kitty haar liefde ging delen. Desondanks vond de weg die heeft moeten Kitty ondernemen naar deze liefde toe wel bewonderwaardig zelf zou ik denk ik niet te wilkskracht hebben om deze weg te ondernemen.