Wisselwallig

De cover en de start van Stille schreeuw zetten snel de toon. De aandacht wordt opgeëist en de interesse is snel ontlokt. Een krachtig begin waardoor de verwachtingen direct hoog liggen.

Het vervolg is een tocht naar de wat er is gebeurt in het verleden en wat er in het heden aan de hand is. Wat heeft dit met elkaar te maken? Vanuit rechercheur Kim leer je haar en de rest van het team steeds beter kennen.
De wijze waarop Kim is neergezet geeft een gemengd gevoel. Aan de ene kant is het een vrouw met karakter, een sterk personage met een eigen wil. Dit slaat echter wel wat door tot een overdreven houding t.o.v. andere personages. In combinatie met de overeenkomsten die Kim uit haar jeugd heeft met de zaak zijn vergezocht. Het gevoel dat daarbij overheerst is dat er teveel toevalligheden zijn die, omdat het te ongeloofwaardig wordt, de kracht deels uit het verhaal halen.

De overige personages zijn beknopt uitgewerkt, voor de rol in het verhaal is dit prima.

Stille schreeuw is voornamelijk vanuit het onderzoek geschreven. Op een aantal momenten is er een stuk vanuit een ander personage geschreven. Deze stukken voegen veel toe omdat ze achtergrond informatie geven die je als lezer weer helemaal het verhaal in trekken.

Het gevoel dat ik tijdens het lezen had ging verschillende kanten op. De ene keer zit je lekker in het verhaal door de goede omschrijving van de gebeurtenissen in de zaak terwijl er ook meerdere momenten zijn waarin de toevalligheden, opmerkingen en de omgang van een aantal personages to much zijn. Soms lijkt het alsof de omgang onderling te luchtig moet zijn.

Over het geheel gezien is Stille schreeuw een aardige thriller waar veel lezers van gaan smullen. Angela Marsons heeft zeker de potentie om in Nederland een succes te worden.